عطایای ویژه

امام باقر علیه‌السلام: مقصود از مؤذن در آیه «وَ نَادَی أَصحابُ الجنَّةِ أَصحابَ النَّار أَن قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّکُمْ حَقًّا قَالُواْ نَعَمْ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنُ بَیْنهمْ أَن لَّعْنَةُ اللَّهِ عَلی الظَّالِمِینَ»{و بهشتیان به دوزخیان می‌گویند: «ما آنچه را پروردگارمان به ما وعده داده بود

زراره: امام باقر علیه‌السلام در مورد آیه «فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُواْ وَ قِیلَ هَذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تَدَّعُون» {و آن‌گاه که آن لحظه را نزدیک ببینند، چهره‌های کسانی که کافر شده‌اند در هم می‌رود و گفته می‌شود: «این است همان چیزی که آن را فرا می‌خواندید!»} (مُلک/27)

سفیان بن مصعب عبدی: از امام صادق علیه‌السلام در مورد آیه «وَ عَلی الْأَعْرَافِ رِجَال» {و روی اعراف مردانی هستند} (اعراف/46) پرسیدم؛ آن حضرت فرمود: آن مردان، همان دوازده وصی از آل محمّد صلی الله علیه و آله هستند که فقط با شناخت آن‌ها می‌توان به معرفت خداوند رسید. عرض

أصبغ بن نباته و زید بن علی: از امیرالمؤمنین و امام صادق علیهما السّلام درباره مصداق رجال در آیه «وَ عَلی الْأَعْرَافِ رِجَال»{و روی اعراف مردانی هستند}(اعراف/46) سؤال شد و در پاسخ فرمودند: آن مردان ما هستیم که بر پل صراط میان بهشت و دوزخ خواهیم بود؛ هر کسی را