نصوص امامت

خدای عزّوجل: ولایت علی بن أبی طالب دژ من است، هر که وارد دژ من گردد از عذابم در امان است.

خدای جلّ جلاله: اگر مردم جملگی بر حب/ولایت علی اجماع می‌کردند، دوزخ را نمی‌آفریدم.

رسول خدا صلی الله علیه و آله: هرکس دوست داشته باشد که مجاور خدای جلیل در خانه‌اش باشد و از سوز دوزخش در امان بماند، باید ولایت علی بن أبی طالب را بپذیرد.

خدای عزّوجل: هر کس به من و به پیامبرم ایمان بیاورد و ولایت علی را بپذیرد، او را وارد بهشت می‌کنم و عملش هر چه می‌خواهد باشد.

رسول خدا صلی الله علیه و آله به امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود: اگر خلایق بر ولایت تو گرد می‌آمدند، خداوند دوزخ را نمی‌آفرید، اما تو و شیعیانت در روز قیامت رستگارید.

عمر خطاب: در مسجد النبی محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله بودیم، آن حضرت نماز ظهر را با مردم اقامه کرده و به محراب خویش تکیه کرد در حالی که مانند ماه کامل می‌درخشید. در حالی که یاران وی پیرامونش بودند، نگاهی به آسمان انداخت و مدتی طولانی

پیامبر صلی الله علیه و آله: ای علی، اگر بنده‌ای، خدا را به اندازه ای که نوح در میان قومش درنگ کرد، عبادت کند و اگر به اندازه کوه اُحد طلا داشته باشد و آن را در راه خدا انفاق کند و آن‌قدر عمرش طولانی گردد که هزار حج پیاده

پیامبر صلی الله علیه و آله: هرکس دوست داشته باشد مانند من زندگی کند و مانند من بمیرد و در بهشت جاویدانی اقامت گزیند که پروردگارم عزّوجل مرا به آن وعده داده، همان بهشتی که خداوند نهال درختان آن را با دست خود کاشته، باید ولایت علی بن أبی طالب