نصوص امامت

رسول خدا صلی الله علیه و آله در روز عرفه از شهر بیرون آمد و فرمود: ای مردم، خداوند در این روز به شما مباهات کرده تا شما را به طور عام و علی را به طور خاص بیامرزد. سپس فرمود: ای علی، به من نزدیک شو. پس علی علیه

امام صادق علیه السّلام: ولایتمداری من نسبت به علی ابن أبی طالب علیه السّلام نزد من دوست داشتنی‌تر از زاده شدنم از آن حضرت است، زیرا ولایتمداری من برای علی بن أبی طالب یک فرض است ولی زاده شدنم از او یک فضیلت است.

أبومسلم گفت: به همراه حسن بصری و أنس بن مالک خارج شده تا به درب منزل ام سلمه رسیدیم، أنس جلوی در نشست و من با حسن بصری داخل منزل شدم. آنگاه از حسن بصری شنیدم که میگفت: سلام بر تو ای مادر، رحمت خداوند نصیب تو باد. ام سلمه

خدای عزّوجل: ولایت علی بن أبی طالب دژ من است، هر که وارد دژ من گردد از عذابم در امان است.

خدای جلّ جلاله: اگر مردم جملگی بر حب/ولایت علی اجماع می‌کردند، دوزخ را نمی‌آفریدم.

رسول خدا صلی الله علیه و آله: هرکس دوست داشته باشد که مجاور خدای جلیل در خانه‌اش باشد و از سوز دوزخش در امان بماند، باید ولایت علی بن أبی طالب را بپذیرد.

خدای عزّوجل: هر کس به من و به پیامبرم ایمان بیاورد و ولایت علی را بپذیرد، او را وارد بهشت می‌کنم و عملش هر چه می‌خواهد باشد.

رسول خدا صلی الله علیه و آله به امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود: اگر خلایق بر ولایت تو گرد می‌آمدند، خداوند دوزخ را نمی‌آفرید، اما تو و شیعیانت در روز قیامت رستگارید.

عمر خطاب: در مسجد النبی محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله بودیم، آن حضرت نماز ظهر را با مردم اقامه کرده و به محراب خویش تکیه کرد در حالی که مانند ماه کامل می‌درخشید. در حالی که یاران وی پیرامونش بودند، نگاهی به آسمان انداخت و مدتی طولانی

پیامبر صلی الله علیه و آله: ای علی، اگر بنده‌ای، خدا را به اندازه ای که نوح در میان قومش درنگ کرد، عبادت کند و اگر به اندازه کوه اُحد طلا داشته باشد و آن را در راه خدا انفاق کند و آن‌قدر عمرش طولانی گردد که هزار حج پیاده