محدّثین بعد از پیامبر(ص)
امام باقر علیه‌السلام: دوازده امام از خاندان پیامبر، بعد از رسول خدا با فرشتگان سخن می‌گفتند و علی بن ابی طالب یکی از ایشان است.
امام باقر علیه‌السلام: دوازده امام از خاندان پیامبر، بعد از رسول خدا با فرشتگان سخن می‌گفتند و علی بن ابی طالب یکی از ایشان است.
امام باقر علیه‌السلام: خدای عزّوجل پیامبر اکرم را برای جن و انس فرستاد و پس از او دوازده وصی قرار داد که برخی دوره امامتشان سپری شده و بعضی دیگر هنوز نیامده‌اند. برای هر وصیّ سنتی جاری شد و اوصیایی که پس از محمّد صلی الله علیه و آله می‌آیند،
امام باقر علیه‌السلام: تعداد امامان پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله به تعداد نقبای بنی‌اسرائیل است و نقبا دوازده تن بودند. کسی که آنها را دوست داشته باشد پیروز است و هر کس با آنان دشمنی کند هلاک می‌شود. پدرم از پدرانش از رسول خدا روایت کرده‌اند:
امیرالمؤمنین علیه‌السلام خطاب به ابن عباس: هر سال یک شب قدر دارد و در آن شب امر یک سال مقدّر می‌شود و برای آن امر پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله والیانی قرار داده شده است. ابن عباس عرض کرد: ایشان چه کسانی هستند؟ فرمود: من و
امام حسین علیه‌السلام: از امیرالمؤمنین علیه‌السلام درباره مصداق عترت در جمله «إنّی مُخَلِّفٌ فیکُم الثَّقَلَین کِتابَ الله و عِترَتی» که از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده است سؤال شد؛ فرمود: من هستم و حسن و حسین و نُه امام از صُلب حسین. نهمین آنان مهدی و
ربیع بن یونس: از امام صادق علیه‌السلام پرسیدم: سرورم، داستان سجده شکری که امیرالمؤمنین علیه‌السلام به جا آورد، چه بود و برای چه بود؟ فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله، علی علیه‌السلام را به مأموریتی فرستاد و او پس از رنج زیاد، بسیار خوب از عهده کار برآمد.
عبدالله بن ابی اوفی: وقتی خیبر فتح شد، به رسول خدا صلی الله علیه و آله عرض کردند: در خیبر راهبی زندگی می‌کند که بیش از صد سال عمر دارد و عالم به تورات است. او را به حضور پیامبر اکرم آوردند؛ رسول خدا به او فرمود: به من راست
امام صادق علیه‌السلام: خدای عزّوجل قبل از رسیدن زمان رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله نامه‌ای سر به مُهر بر او نازل کرد و فرمود: ای محمّد، این نامه وصیّت تو به نجیب اهل بیت توست! فرمود: ای جبرئیل، نجیب اهل بیت من کیست؟ گفت: علی بن ابی طالب
عمر خطاب: در مسجد النبی محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله بودیم، آن حضرت نماز ظهر را با مردم اقامه کرده و به محراب خویش تکیه کرد در حالی که مانند ماه کامل می‌درخشید. در حالی که یاران وی پیرامونش بودند، نگاهی به آسمان انداخت و مدتی طولانی
پیامبر صلی الله علیه و آله: ای علی، اگر بنده‌ای، خدا را به اندازه ای که نوح در میان قومش درنگ کرد، عبادت کند و اگر به اندازه کوه اُحد طلا داشته باشد و آن را در راه خدا انفاق کند و آن‌قدر عمرش طولانی گردد که هزار حج پیاده
