امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «وَ أنَّ هذا صِراطی مُسْتَقیمًا فَاتَّبِعوهُ وَ لا تَتَّبِعواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَن سَبیلِه»{[بدانید] این است راه راست من پس، از آن پیروی کنید. و از راه ها[ی دیگر] که شما را از راه وی پراکنده می سازد پیروی نکنید.}(انعام/153) فرمود: آیا می‌دانید «صراطی مستقیما»
جابر بن عبدالله انصاری: امام باقر علیه‌السلام درباره معنی «سَبیلِ اللَّهِ» در آیه «وَ لَئِن قُتِلْتُمْ فی سَبیلِ اللَّهِ أوْ مُتُّم …»{اگر در راه خدا کشته شوید یا بمیرید…}(آل عمران/157) فرمود: جابر، آیا می‌دانی «سبیل الله» چیست؟ عرض کردم: نه به خدا، اکنون آن را از شما می‌شنوم! فرمود: «سبیل
امام باقر علیه‌السلام درباره مفهوم آیه 44 سوره انعام می‌فرماید: «فَلَمّا نَسواْ ما ذُکِّرواْ بِه»{هنگامی که آنچه را به آنها یادآوری شده بود فراموش کردند} یعنی: هنگامی که ولایت علی علیه‌السلام را که به آن امر شده بودند، رها ساختند. «فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أبْوابَ کُلِّ شَیْءٍ»{درهای همه چیز را به روی
امام باقر علیه‌السلام: آیه «إنَّکَ لَتَهْدی إلی صِراطٍ مُسْتَقیم»(شورا/52) به معنای این است که: تو مردم را امر به پذیرش ولایت علی علیه‌السلام می‌کنی و آنان را به آن دعوت می‌نمایی و او بر صراط مستقیم است.
امام باقر علیه‌السلام: علی علیه‌السلام نشانه‌ای برای محمّد صلی‌الله‌علیه‌و آله است و محمّد به ولایت علی دعوت می‌کند. مگر سخن رسول خدا را نشنیده‌ای که می‌فرماید: «مَن کُنتُ مَولاهُ فَعَلیٌّ مولاهُ اللَّهمَّ والِ مَن والاهُ وَ عادِ مِن عاداهُ»؟! پس خداوند دوستدارِ دوستدار او و دشمنِ دشمن او شد. اما
امام باقر علیه‌السلام در مورد تأویل آیات «حَتّىٰ إذا جاءَنا قالَ يا لَيْتَ بَيْني وَبَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرينُ * وَلَنْ يَنْفَعَكُمُ الْيَوْمَ إذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذابِ مُشْتَرِكونَ * أفَأنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَمَنْ كانَ في ضَلالٍ مُبينٍ * فَإِمّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمونَ»{تا زمانی که
«… ما کُنتَ تَدْری مَا الْکِتابُ وَ لَا الْایمانُ وَ لٰکِن جَعَلْناهُ نُورًا نَهدی بِهِ مَن نَشاءُ مِنْ عِبادِنا وَ إنَّکَ لَتَهْدی إلیٰ صِراطٍ مُسْتَقیمٍ * صِراطِ اللَّهِ الَّذی لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأرْضِ ألا إِلَی اللَّهِ تَصیرُ الْأُمورُ»{تو پیش از این نمی‌دانستی کتاب و ایمان چیست؛
رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد آیه «صِراطَ الَّذینَ أنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیرِ الْمَغْضوبِ عَلَیْهِمْ وَ لا الضّالّین»(حمد/7) فرمود: منظور از «الَّذینَ أنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ»، شیعیان علی علیه‌السلام است که ولایت علی علیه‌السلام را به آنان نعمت داد و نه خدا آنان را مورد خشم قرار داده و نه
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «فَاسْتَمْسِکْ بِالَّذی اُوحیَ إلَیْکَ إنَّکَ عَلی صِراطٍ مُّسْتَقیم»{به آنچه به تو وحی شده مقید باش، که تو بر راهی راست قرار داری}(زخرف/43) فرمود: «صراط مستقیم»، ولایت علی علیه‌السلام است. زیرا ولایت علی علیه‌السلام راه به سوی خداست. وقتی کسی انسان را به سلطان می‌رساند، او
زید بن علی بن الحسین: در آیه «وَ اللَّهُ یَدْعواْ إِلی دارِ السَّلامِ وَ یهْدی مَن یَشاءُ إلی صِراطٍ مُّسْتَقیم»{و خدا [شما را] به سرای سلامت فرا می خواند، و هر که را بخواهد به راه راست هدایت می کند.}(یونس/25)، «دارالسلام» به معنی «بهشت» است و «صراط مستقیم» یعنی ولایت
