آیات قرآن

‌امام صادق علیه‌السلام درباره معنی آیه «وَ تَعیها أُذُنٌ واعیَه»(حاقه/12) فرمود: گوش امیرالمؤمنین علیه‌السلام هرچه بوده و هست را نگاه داشته است.

‌امام باقر علیه‌السلام مصداق آیه «إنَّ الَّذینَ ءامَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ لَهُمْ أجْرٌ غَیرُ مَمْنونٍ»{کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، پاداشی بی پایان دارند}(فصلت/8) را علی بن ابی طالب دانستند عرض شد: در مورد آیه «فَما یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدّین»{پس چه چیز، تو را بعد [از این] به تکذیب

‌امام صادق علیه‌السلام: علت نزول آیه «إنَّ الَّذینَ آمَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمانُ وُدًّا»{کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، خداوندِ رحمان، محبّتی برای آنان در دلها قرار می‌دهد}(مریم/96) آن است که امیرالمؤمنین علیه‌السلام در محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بود. پیامبر

ابن عباس: رسول خدا صلی الله علیه و آله دست من و دست امیرمؤمنان علی بن أبی‌طالب علیه السّلام را گرفت و ما را به بالای کوه «ثبیر» برد، چند رکعت نماز خواند و سپس دستان خود را به سوی آسمان بلند کرد و فرمود: «خداوندا، موسی بن عمران از

زید بن علی بن الحسین علیهم السلام: برخی مردمان جاهل گمان می‌کنند که مقصود از آیه تطهیر، همسران پیامبر هستند. اینان دروغ گفته و مرتکب گناه شدند. به خدا سوگند اگر منظور آیه، همسران پیامبران بود، عبارت به صورت: «لِیُذْهِبَ عَنکُن الرِّجْسَ وَ یُطَهِّرَکنَّ تَطْهیرا» می‌آمد و کلام به صیغه

‌امام باقر علیه‌السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله برای دیدار علی علیه‌السلام به خانه وی رفت و فرمود: یا علی، امشب آیه «وَ تَعیها أُذُنٌ واعیَه»(حاقه/12) بر من نازل شد. من از پروردگارم خواستم که این گوش را گوش تو قرار دهد: خداوندا! آن را گوش علی قرار

‌امام باقر علیه‌السلام، ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام را مصداق آیه «إنَّ اللَّهَ اصْطَفیٰ لَکُمُ الدّینَ فَلا تَموتُنَّ إلّا وَ أنتُم مُسْلِمونَ»{خداوند برای شما این دین را برگزید، پس مبادا جز در حالت تسلیمِ خدا بودن بمیرید}(بقره/132) دانسته‌‌اند.

ابن عباس درباره آیه «سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمانُ وُدّا»{خداوندِ رحمان، محبّتی برای آنان در دلها قرار می‌دهد}(مریم/96) گفت: این آیه درباره علی علیه‌السلام نازل گردیده است؛ زیرا مسلمانی وجود ندارد که مهر علی در قلبش نباشد.

امام باقر علیه السّلام: در حالی که مردان قریش مشغول گفتگو درباره موضوعی بودند، امیرمؤمنان علی بن أبی طالب علیه السّلام سر رسید، و چون او را دیدند، سکوت کردند. این کار آن‌ها بر آن حضرت گران آمد. نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و عرض کرد: