پیامبر صلی الله علیه و آله در خطبه غدیر می‌فرماید: ای مردم، هیچ علمی نیست مگر اینکه خداوند آن را در من به ودیعه نهاده است و هیچ علمی به من آموخته نشد مگر اینکه آن را در پیشوای پرهیزگاران به ودیعه نهادم، هیچ علمی نیست مگر اینکه آن را
امام باقر علیه‌السلام: وقتی آیه «وَ کُلَّ شَیْءٍ أحْصَیْناهُ فی إمامٍ مُبین»{همه چیز را در کتاب آشکارکننده‌ای برشمرده‌ایم}(یس/12) نازل شد، ابوبکر و عمر از جای خود برخاستند و گفتند: یا رسول الله «امام مبین» تورات است؟ فرمود: خیر! گفتند: انجیل است؟ فرمود: خیر! گفتند: قرآن است؟! فرمود: خیر. در این
امام باقر علیه‌السلام درباره معنی «نعیم» در آیه «ثُمَّ لَتُسئَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعیم»{در همان روز است که از نعمت پرسیده خواهید شد.}(تکاثر/8) فرمود: به معنی امنیت و تندرستی و ولایت علی علیه‌السلام است.
رسول خدا صلی الله علیه و آله به علی علیه‌السلام فرمود: قسم به آنکه محمّد را به حق به پیامبری فرستاد، هرکه تو را انکار کند به من ایمان نیاورده و آنکه ولایت تو را منکر گردد، نبوّت مرا انکار کرده و هرکه به تو ایمان نداشته باشد، به خدا
ابن عباس درباره آیه «أمْ یَحْسُدونَ النّاسَ عَلیٰ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ»{به مردم، برای آنچه خدا از فضل خویش به آنان عطا کرده حسادت می‌کنند}(نساء/54) می‌گوید: این آیه درباره رسول خدا صلی الله علیه و آله و علی علیه‌السلام نازل شد.
امام حسن علیه‌السلام، آیه «وَ أمّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّث»(ضحی/11) را اینگونه معنا کرده‌اند: ای محمّد، در مورد الطاف ابوطالب در حق خودت، و فضائل علی علیه‌السلام در کتاب خدا سخن بگو تا ولایت او را بپذیرند.
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «يَعْرِفونَ نِعْمَةَ اللَّهِ ثُمَ يُنْکِرونَها وَ أکْثَرُهُمُ الْکافِرونَ»{آنها نعمت خدا را می‌شناسند؛ سپس آن را انکار می‌کنند؛ و اکثرشان کافرند}(نحل/83) می‌فرماید: خداوند مردم را با ولایت علی علیه‌السلام آشنا کرد و به آنان امر فرمود که ولایت وی را بپذیرند، اما [بعضی از] آنها بعد
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «یُدْخِلُ مَن یَشاءُ فی رَحْمَتِهِ»{هر که را بخواهد، در رحمتش وارد می‌کند}(شورا/8 و انسان/31) می‌فرماید: منظور از «رحمت»، علی بن ابی طالب علیه‌السلام است.
امام باقر علیه‌السلام: در آیه «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذٰلِکَ فَلْيَفْرَحوا»،{بگو که باید به فضل و رحمت خدا شادمان شوند}(یونس/58)، منظور از «فضل‌الله»، اقرار به نبوّت رسول خدا صلی الله علیه و آله است و منظور از «رحمته» اقرار به ولایت علی علیه‌السلام است.
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه: «وَ یُؤْتِ کُلَّ ذی فَضْلٍ فَضْلَهُ»{به هر صاحب فضیلتی، به مقدار فضیلتش ببخشد}(هود/3) می‌فرماید: او علی بن ابی طالب علیه‌السلام است.
