[ابن عباس]: آیه «یَوْمَ لا یُخْزِی اللَّهُ النَّبِیَّ وَ الَّذینَ آمَنواْ مَعَهُ نورُهُمْ یَسْعیٰ بَیْنَ أیْدیهِمْ وَ بِأیْمانِهِمْ»{روزی که خدا، پیامبر و مسلمانانِ همراهش را خوار نمی‌کند و نورشان جلوی رو و در سمت راست و چپشان پَرتوافشانی می‌کند}(تحریم/8) در حق علی علیه‌السلام و یارانش نازل شده است.
امام باقر علیه السلام درباره آیه: «فَاصْبِر عَلی ما یَقولون»{در برابر آنچه می گویند شکیبا باش}(طه/130) فرمود: منظور، نپذیرفتن ولایت امیرالمؤمنین علیه السّلام توسط آن‌هاست.
محمد بن مسلم: نزد امام باقر علیه‌السلام در دو صف نشسته بودیم و آن حضرت بر روی تخت نشسته و گهرهایی از حدیث برای ما روایت می‌فرمود و ما نیز بسیار مسرور از شنیدن این همه حدیث گهربار بودیم، گویی در بهشت سیر می‌کردیم. خدمتکار ایشان وارد شد و عرض
روزی مأمون به امام رضا علیه‌السلام گفت: بزرگترین فضیلت امیر مؤمنان را که قرآن بر آن دلالت دارد برایم باز گو نمایید. حضرت فرمود: فضیلت آیه مباهله؛ وقتی خداوند متعال این آیه را نازل فرمود، رسول خدا صلی الله علیه و آله، از حسن و حسین علیهما السلام که پسران
امیرالمؤمنین علیه‌السلام در روز شورا، احتجاج کرد و فرمود: شما را به خدا سوگند می‌دهم، آیا در جمع شما کسی غیر از من هست که: رسول خدا صلی الله علیه و آله به او گفته باشد:«بر در خانه بایست که فرشتگانی به دیدار من می‌آیند و به کسی اجازه ورود
امام باقر علیه‌السلام درباره معنای آیه «وَ مَن یَکْفُرْ بِالْایمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ هُوَ فِی الاَخِرَةِ مِنَ الخاسِرینَ»{و هر کس در ایمان خود شک کند، قطعاً عملش تباه شده و در آخرت از زیانکاران است}(مائده/5) می‌فرماید: ایمان در بطن قرآن، علی بن ابی طالب است و هرکس منکر ولایت
امام صادق علیه‌السلام: آیه «فَما یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدّین»{چه چیز، تو را بعد [از این] به تکذیب جزا وا می‌دارد؟}(تین/7) [منظور از دین]، علی بن ابی طالب علیه‌السلام است.
امام صادق علیه السّلام درباره آیه «وَ لَیَعْلَمَنَّ اللّهُ الَّذینَ آمَنواْ وَ لَیَعْلَمَنَّ الْمُنافِقین»{البته خدا می‌داند که مؤمنان چه کسانی هستند و منافقان چه کسانی هستند}(عنکبوت/11) فرمود: منظور از «الذین آمنوا» یعنی مؤمنان به ولایت علی و منظور از «منافقین» یعنی کسانی که ولایت او را انکار کردند.
أمیرالمؤمنین علیه‌السلام: هر که خدا را دوست بدارد، پیامبر را دوست داشته است و هر که پیامبر را دوست بدارد، ما را دوست داشته است و هر که ما را دوست بدارد، شیعیان ما را دوست داشته است و ما و شیعیان ما از یک خلقت و طبيعت هستیم و
زمانی که رسول خدا صلی الله علیه و آله مسیحیان نجران را به مباهله دعوت فرمود، گفتند: باید فکر کنیم و فردا پاسخ شما را بدهیم. چون با خود خلوت کردند به «عاقب» که بزرگشان بود گفتند: ای عبدالمسیح، چه صلاح می‌بینی؟ عاقب گفت: ای جماعت نصارا، دانستید که محمد
