عبدالله بن سلیمان: از امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «قَدْ جاءَکُم بُرْهانٌ مِن رَبِّکُمْ وَ أنزَلْنا إلَیْکُمْ نُورًا مُبینًا»{در حقیقت برای شما از جانب پروردگارتان برهانی آمده است، و ما به سوی شما نوری تابناک فرو فرستاده‌ایم.}(نساء/174) پرسیدم. ایشان فرمود: منظور از «برهان»، محمد صلی الله علیه و آله است
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «هٰذا صِراطٌ عَلَیَّ مُسْتَقیمٌ»{این راهی است راست [که] به سوی من [منتهی می‌شود].}(حجر/41) می‌فرماید: به خدا قسم، «صراط مستقیم» علی علیه‌السلام است. او هم صراط است و هم میزان.
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «یا لَیْتَنی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسولِ سَبیلاً»{ای کاش با پیامبر راهی برمی‌گزیدم}(فرقان/27) می‌فرماید: یعنی «ای کاش همراه پیامبر، علی علیه‌السلام را نیز برمی‌گزیدم.»
امام صادق علیه‌السلام، مصداق آیه «حَبَّبَ إلَیْکُمُ الْایمانَ وَ زَیَّنَهُ فی قُلوبِکُم»{خدا ایمان را برای شما دوست داشتنی گردانید و آن را در دلهای شما بیاراست}(حجرات/7) را امیرالمؤمنین علیه‌السلام و مصداق آیه «وَ کَرَّهَ إلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَ الْفُسوقَ وَ الْعِصْیان»{و کفر و پلیدی و سرکشی را در نظرتان ناخوشایند ساخت}(حجرات/7)
ابن عباس: در جایی از قرآن عبارت «یأیُّهَا الَّذینَ آمَنواْ» به کار نرفته است مگر اینکه علی علیه‌السلام سرآمد، امیر و شریف‌ترین مخاطبان آن باشد. خداوند همه یاران پیامبر را مورد عتاب و توبیخ قرار داده است ولی از علی جز به خوبی یاد نکرده است.
امام باقر علیه‌السّلام، آیه 19 سوره حج را این‌طور قرائت و معنا کردند: «هاذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمواْ فی رَبِّهِمْ فَالَّذینَ کَفَرواْ [بِوَلایَهِ عَلیِّ بْنِ أبی طالِبٍ] قُطِّعَتْ لَهُمْ ثیابٌ مِن نار»{این‌ها دو گروه هستند که درباره پروردگارشان به مخاصمه و جدال پرداختند؛ کسانی که [به ولایت علی بن ابی‌طالب] کافر شدند،
از امام صادق علیه‌السلام در خصوص آیه «أمْ نَجعَلُ الَّذینَ ءامَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ کَالْمُفْسِدینَ فِی الْأرْضِ أمْ نَجعَلُ الْمُتَّقینَ کَالْفُجّارِ * کِتابٌ أنزَلْناهُ إلَیْکَ مُبارَکٌ لِیَدَّبَّروا ءایاتِهِ وَ لِیَتَذَکَّرَ أُوْلُواْ الْألْباب»{آیا کسانی را که ایمان آورده‌اند و کارهای خوب کرده‌اند، با جماعت فاسد یکی می‌کنیم؟! آیا باتقوایان را مثل
ابن عباس: علی بن ابی طالب علیه‌السلام در کتاب خدا نام‌هایی دارد که مردم آن را نمی‌دانند. پرسیده شد: این نام‌ها کدامند؟ ابن عباس گفت: خداوند او را «ایمان» نامیده و فرموده: «وَ مَن یَکْفُرْ بِالْایمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ هُوَ فِی الآخِرَةِ مِنَ الخاسِرینَ»»{و هر کس در ایمان خود
ابوسعید خدری و جابر انصاری و جمعی از مفسّران درباره کلام خدای متعال: «وَ لَتَعْرِفَنَّهُمْ فی لَحْنِ الْقَوْلِ»{تو آن‌ها را به شیوه سخنشان خواهی شناخت}(محمد/30) گفته‌اند: منظور این است که به علامت دشمنی آن ها با علی بن ابی طالب، آن ها را خواهی شناخت.
امام باقر علیه‌السلام درباره مصداق آیه «أَ فَمَن کانَ مُؤْمِنًا کَمَن کانَ فاسِقًا لا یَسْتَونَ» فرمود: علی بن ابی طالب با ولید بن عقبه با هم مشاجره کردند. در این مشاجره ولید بن عقبۀ فاسق به علی علیه‌السلام گفت: به خدا سوگند که من از تو فصیح‌تر، در کار با
