امام باقر علیه‌السّلام، آیه 19 سوره حج را این‌طور قرائت و معنا کردند: «هاذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمواْ فی رَبِّهِمْ فَالَّذینَ کَفَرواْ [بِوَلایَهِ عَلیِّ بْنِ أبی طالِبٍ] قُطِّعَتْ لَهُمْ ثیابٌ مِن نار»{این‌ها دو گروه هستند که درباره پروردگارشان به مخاصمه و جدال پرداختند؛ کسانی که [به ولایت علی بن ابی‌طالب] کافر شدند،
از امام صادق علیه‌السلام در خصوص آیه «أمْ نَجعَلُ الَّذینَ ءامَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ کَالْمُفْسِدینَ فِی الْأرْضِ أمْ نَجعَلُ الْمُتَّقینَ کَالْفُجّارِ * کِتابٌ أنزَلْناهُ إلَیْکَ مُبارَکٌ لِیَدَّبَّروا ءایاتِهِ وَ لِیَتَذَکَّرَ أُوْلُواْ الْألْباب»{آیا کسانی را که ایمان آورده‌اند و کارهای خوب کرده‌اند، با جماعت فاسد یکی می‌کنیم؟! آیا باتقوایان را مثل
ابن عباس: علی بن ابی طالب علیه‌السلام در کتاب خدا نام‌هایی دارد که مردم آن را نمی‌دانند. پرسیده شد: این نام‌ها کدامند؟ ابن عباس گفت: خداوند او را «ایمان» نامیده و فرموده: «وَ مَن یَکْفُرْ بِالْایمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ هُوَ فِی الآخِرَةِ مِنَ الخاسِرینَ»»{و هر کس در ایمان خود
ابوسعید خدری و جابر انصاری و جمعی از مفسّران درباره کلام خدای متعال: «وَ لَتَعْرِفَنَّهُمْ فی لَحْنِ الْقَوْلِ»{تو آن‌ها را به شیوه سخنشان خواهی شناخت}(محمد/30) گفته‌اند: منظور این است که به علامت دشمنی آن ها با علی بن ابی طالب، آن ها را خواهی شناخت.
امام باقر علیه‌السلام درباره مصداق آیه «أَ فَمَن کانَ مُؤْمِنًا کَمَن کانَ فاسِقًا لا یَسْتَونَ» فرمود: علی بن ابی طالب با ولید بن عقبه با هم مشاجره کردند. در این مشاجره ولید بن عقبۀ فاسق به علی علیه‌السلام گفت: به خدا سوگند که من از تو فصیح‌تر، در کار با
ابن عباس: آیه «وَ بَشِّرِ الَّذینَ آمَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ …»{و کسانی را که ایمان آورده اند و کارهای شایسته انجام داده اند، مژده بده…}(بقره/25) درباره علی علیه‌السلام، حمزه، جعفر و عبیده بن حارث نازل شده است.
امام باقر علیه السّلام درباره کلام خدای متعال: «فَالَّذینَ لا یُؤْمِنونَ بِالْاخِرَةِ قُلوبُهُم مُنکِرَةٌ وَ هُم مُسْتَکْبِرونَ»{پس کسانی که به آخرت ایمان ندارند، دلهایشان انکارکننده [حق] است و خودشان متکبرند.}(نحل/22) فرمود: آن‌ها از پذیرش ولایت علی تکبّر می‌ورزند و خداوند در مورد کسانی که از پذیرش ولایت علی علیه السلام
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «إنَّ الَّذینَ أجْرَمواْ کانواْ مِنَ الَّذینَ ءامَنواْ یَضْحَکونَ»{بدکاران [در دنیا] پیوسته به مؤمنان می‌خندیدند}(مطففین/29) فرموده است: این آیات درباره علی علیه‌السلام و کسانی از بنی‌امیه که او را به باد تمسخر می‌گرفتند نازل شده است. زیرا هرگاه علی علیه‌السلام بر جمعی از بنی‌امیه و منافقان
ابن عباس: آیه «وَ ارْکَعواْ مَعَ الرّاکِعینَ»{با رکوع کنندگان رکوع کنید}(بقره/43) در شأن رسول خدا و علی بن ابی طالب علیهما السلام به طور خاص نازل گردیده است، چون این دو نخستین نمازگزاران و رکوع کنندگان هستند.
امام باقر علیه السّلام درباره آیه «إنّا کَفَیْناکَ الْمُسْتَهزِئینَ»{ما [شرّ] استهزاکنندگان را از تو برطرف خواهیم کرد}(حجر/95) می‌فرماید: مراد از «مستهزئین» یعنی دشمنان امیرالمؤمنین علیه السّلام و دوستانشان و هرکه ایشان را تمسخر می‌کرده است، و اینان همان کسانی هستند که گفتند: این برگزیده محمّد از میان خاندان اوست و
