عوالم بعد از مرگ

ابن مسعود: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بعد از برگشت از حجّةالوداع به من فرمود: ای پسر مسعود، اجل من نزدیک شده و خبر مرگم را به من داده‌اند. بعد از من چه کسی را داری؟ من هم شروع کردم به نام بردن تک‌تک افراد، که رسول خدا(ص) به گریه افتاد و

مالک بن ضَمره: وقتی ابوذر رحمةالله‌علیه تبعید شد، در جلسه‌ای با حضور علی بن ابی‌طالب علیه السّلام، مقداد بن اسود، عمّار بن یاسر، حذیفة بن یمان و عبدالله بن مسعود گفت: حدیثی بگویید که با آن یادی از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله کرده باشیم، به نبوّت او گواهی داده باشیم، در

ابن عباس: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: در قیامت، زمانی می‌رسد که همه مردم پیاده به صحرای قیامت وارد می‌شوند، غیر از ما چهار نفر. عموی پیامبر(ص)، عباس بن عبدالمطلّب پرسید: پدر و مادرم به فدای تو، این چهار نفر چه کسانی هستند؟ ایشان فرمود: 1- من که سوار «بُراق» هستم،

اصبغ بن نباته: حارث همدانی به همراه جمعی از شیعیان که من هم در میان آن‌ها بودم، به دیدار امیرالمؤمنین علیه‌السلام رفتند. حارث بیمار بود و هنگام راه رفتن تلو تلو می‌خورد و با عصای سرکجش به زمین ضربه می‌زد تا با آن تکیه کند. امام علی برای حارث ارزش

محمّد بن حنظلة: به امام صادق علیه‌السلام عرض کردم: از بعضی شیعیان و دوستداران شما شنیدم که از پدرتان روایتی را نقل می‌کردند. امام فرمود: چه روایتی؟ عرض کردم این روایت: «بیشترین وقتی که هر شخصی نسبت به جایگاه ما غبطه می‌خورد، وقتی است که جانش به گلویش می‌رسد.» امام

ابویعفور: خطّاب جُهَنی با ما ارتباط داشت و به شدت مخالف اهل بیت بود و با نجده حروری رفاقت داشت؛ از باب تقیّه به دیدارش رفتم و دیدم بیهوش شده و رو به مرگ است؛ شنیدم که می‌گفت: ای علی، من با تو چه کاری دارم؟ من امام صادق علیه‌السلام

امیرالمؤمنین علیه‌السلام: به خدا قسم هر کسی که با دشمنی من بمیرد، من را هنگام مرگش به صورتی خواهد دید که دوست ندارد، و کسی که با محبت من بمیرد من را هنگام مرگ به صورتی که دوست دارد می‌بیند.