عمرو بن عبدوُد که در جنگ بدر به شدت زخمی شده بود و در جنگ اُحد حضور نداشت، در جنگ خندق حاضر شد و شمشیر کشید و از شجاعت و هیبت و صلابت خود رجز می‌خواند. ضرار بن خطّاب فهری، عکرمة بن أبی‌جهل، هبیرة بن أبی‌وهب و نوفل بن عبدالله
ربیعة بن مالک: پیش حذیفة بن یمان رفتم و گفتم: اباعبدالله، مردم درباره علی‌بن‌أبی‌طالب و مناقب او گفت‌وگو می‌کنند اما مردم بصره به آنان می‌گویند شما درباره منزلت این مرد افراط می‌کنید. حدیثی درباره او برایم نقل می‌کنی که آن را برای مردم روایت کنم؟ حذیفه گفت: ای ربیعه، این
پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله: مژده ای علی! که اگر کار تو(=کشتن عمرو بن عبدود در جنگ خندق) با اعمال اُمّت من مقایسه شود، قطعاً عمل تو باارزش‌تر از عمل آنهاست، چون که با قتل عمرو بن عبدوُد، سستی و شکست تمام خانه‌های مشرکین را فراگرفت و عزت در خانه‌های مسلمانان وارد
حذیفة بن یمان: زمانی که عمرو بن عبدوُد [در جنگ خندق] طلب مبارز کرد، همه مسلمانان به جز علی علیه‌السلام از رویارویی با او خودداری کردند. اما، علی علیه‌السلام به جنگ او رفت و خداوند عمرو را به دست علی به قتل رساند. به خدا قسم، کار آن روز علی
پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله: حقیقتا جنگ علی‌بن‌أبی‌طالب با عمرو بن عبدوُد، از تمام اعمال اُمّت من تا روز قیامت برتر است.
ابوهلال عسکری: اولین کسی که عبارت «جُعِلتُ فِداک»(= فدایت شوم) را به کار برد، علی علیه‌السلام بود، آن زمان که در جنگ خندق، عمرو بن عبدوُد عامری طلب مبارز کرد و کسی به مصاف او نرفت. علی علیه‌السلام عرض کرد: فدایت شوم ای پیامبر خدا، آیا به من اجازه می‌دهی؟
