معاویه بن ثعلبه: مردی نزد ابوذر آمد در حالی که در مسجد بود و علی علیه السّلام در مقابل او مشغول نماز خواندن بود. مرد گفت: ای ابوذر، آیا به من نمی‌گویی محبوب‌ترین مردم نزد شما کیست؟ به خدا سوگند می‌دانم که محبوب‌ترین مردم نزد شما کسی است که نزدیک
در زمان خلافت ابوبکر، شش نفر از قریش نزد ابوسعید خُدری آمده و گفتند: ای ابوسعید، این مرد کیست که چنین سخنان متناقض درباره وی گفته می‌شود؟ گفت: درباره چه کسی می‌پرسید؟ گفتند: درباره علی بن أبی طالب. گفت: شما در مورد مردی از من سؤال می‌کنید که از خرزهره
رسول خدا صلی الله علیه و آله: کسانی که ولایت علی علیه السّلام را رها کرده و فضیلت او را بر دیگران منکر شده و پشتیبان دشمنان او باشند، اگر بر این حال بمیرند، از اسلام خارج‌اند.
غزالی: امیرمؤمنان علیه‌السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله زبانش را در دهانم فرو برد و در قلبم هزار در از علم گشود و از هر در، هزار درِ دیگر باز شد. همچنین فرمود: اگر برای من منبری زده شود و بر روی آن بنشینم میان یهودیان با تورات،
پیامبر صلی الله علیه و آله: حُبّ علی بن أبی طالب حسنه‌ای است که هیچ گناهی با وجود آن زیان نمی‌رساند و دشمنی با او گناهی است که هیچ ثوابی با بودن آن سودمند نمی‌افتد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هیچ مؤمنی نیست مگر اینکه محبت خالصانه من در قلب او باشد و اگر محبت خالصانه من در قلب کسی جای گرفت، محبّت خالصانه علی نیز به قلبش راه می‌یابد. ای علی، دروغ می‌گوید آنکه گمان کرده مرا دوست می‌دارد ولی از
پیامبر صلی الله علیه و آله: هرکه خدای عزّوجل را دیدار کند در حالی که کینه علی را به دل داشته باشد، همچون یک یهودی با خدا دیدار می‌کند.
رسول خدا صلی الله علیه و آله: من و علی بن أبی طالب از یک نور آفریده شدیم، از این رو دوستدار من دوستدار علی و دشمن من دشمن علی است.
مردی به سلمان گفت: چه بسیار علی علیه السّلام را دوست می‌داری! گفت: شنیدم رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌فرمود: هر کس علی را دوست بدارد، مرا دوست داشته است و هرکس با علی دشمنی کند، با من دشمنی کرده است.
امیرمؤمنان علیه السّلام خطاب به ابوعبدالله جدلی: ای ابوعبدالله، آیا تو را از حسنه‌ای آگاه کنم که هرکس آن را به دست آورد به واسطه آن از هول روز قیامت ایمن خواهد شد؟ آن حسنه، حُبّ ما اهل بیت است، آیا تو را از سیئه‌ای که هرکس مرتکب آن شود
