ابن عباس: چون سوره کوثر بر رسول خدا صلی الله علیه و آله نازل شد، علی بن أبی طالب علیه السّلام به آن حضرت عرض کرد: کوثر چیست؟ پیامبر فرمود: نهری است که خداوند مرا به داشتن آن گرامی داشته است. علی علیه السّلام عرض کرد: این نهر شریف است،
سالم مولی أبی حذیفه: به عمر گفته شد که رفتاری که تو با علی داری با هیچ کدام از صحابه دیگر نداری. گفت: علی مولای من است.
امیرالمؤمنین علیه السّلام در حال جان دادن فرمود: ای حسن، خداوند از پدرت پیمان گرفته که هر منافق و فاسقی را دشمن بدارد و از هر منافق و فاسقی نیز پیمان گرفته که پدرت را دشمن بدارد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله: حُبّ علی رستگاری از آتش است. و چنین سرود: «حُبّ علی سپری است برای مردم، پروردگارا گناهان مرا با آن فرو بریز! اگر کافر ذمّی قصد کرد او را دوست بدارد، در دوزخ از آتش مصون می‌ماند.»
پیامبر صلی الله علیه و آله: خداوند به سبب بدبینی بنی‌اسرائیل نسبت به پیامبرانشان باران را از ایشان دریغ نمود، و خداوند به سبب دشمنی با علی بن أبی طالب باران را از این اُمّت دریغ خواهد کرد. مردی برخاست و گفت: یا رسول الله، مگر کسی هم به علی
رسول خدا صلی الله علیه و آله: بدانید که جبرئیل نزد من آمد و گفت: ای محمّد، پروردگارت تو را به حُبّ علی بن أبی طالب علیه السّلام فرمان می‌دهد و تو را به ولایتش امر می‌کند.
امام باقر علیه السّلام: مردی نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و عرض کرد: یا رسول الله، آیا هر که بگوید «لاإله إلّا الله» مؤمن است؟ فرمود: دشمنی با ما موجب می‌شود انسان به یهود و نصارا ملحق شود. شما به بهشت وارد نمی‌شوید مگر اینکه مرا دوست
رسول خدا صلی الله علیه و آله: سوگند به کسی که جانم در دست اوست، هیچ بنده‌ای نیست که قدم در روز قیامت نهد مگر اینکه خدای تبارک و تعالی او را برای چهار چیز بازخواست فرماید: از عمرش که آن را چگونه گذرانده، از جسمش که چگونه فرسوده‌اش ساخته،
امام باقر علیه السلام: دو اَعرابی در حالی که با هم نزاع داشتند نزد عمر آمدند، عمر گفت: ای اباالحسن میان آنها داوری کن. علی علیه السلام بر ضد یکی از آنها رأی صادر کرد. فرد محکوم شده به عمر گفت: ای امیرمؤمنان، آیا این فرد میان ما قضاوت می‌کند؟!
