ابوغسّان نهدی: جمعی از شیعیان بر علی علیه السّلام در رحبه کوفه وارد شدند در حالی که آن حضرت روی حصیری کهنه نشسته بود. ایشان فرمود: به چه کار آمده‌‌اید؟ عرض کردند: حب شما ما را آورده است یا امیرالمؤمنین. فرمود: بدانید که هرکس مرا دوست بدارد، در جایی مرا
عبدالله بن حویه العبدی: دو نفر نزد عمر آمدند و در مورد طلاق کنیز از او سؤال پرسیدند. عمر پشت سرش را نگاه کرد و سپس نگاهش را متوجه علی علیه السلام کرد و گفت: ای مرد بی مو نظرت چیست؟ علی علیه السلام با انگشتانش اشاره کرد و انگشت
امام باقر علیه‌السلام: مؤمنی پیدا نمی‌شود مگر اینکه مهر علی بن ابی طالب علیه‌السلام و اهل بیت او در دلش باشد.
پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: ابن عباس! قسم به آن کسی که من را به حق به عنوان پیامبر فرستاد، خشم و غضب آتش جهنم بر دشمن علی(ع) بیشتر است تا بر کسی که مدّعی شود خدا فرزندی دارد.
پیامبر صلی الله علیه و آله: اگر بنده‌ای خدا را میان رکن و مقام هزار سال عبادت کند و هزار سال دیگر بر آن بیفزاید و هزار سال دیگر هم عبادت کند ولی ما اهل‌بیت را دوست نداشته باشد، خداوند او را با صورت در دوزخ خواهد افکند.
پیامبر صلی الله علیه و آله: یا علی، اگر تو نبودی، پس از من مؤمنان شناخته نمی‌شدند.
سلمان فارسی: پیوسته علی علیه السّلام را دوست خواهم داشت زیرا که دیده‌‌‌ام رسول خدا صلی الله علیه و آله بر پای او زد و می‌‌‌فرمود: دوستدارت دوستدار من است و دوستدارم دوستدار خداست و دشمنت دشمن من است و دشمن من دشمن خداست.
علی علیه السّلام: هرکس ما اهل بیت را دوست بدارد، پس باید آماده بلایا باشد.
عبدالله بن عمر: عمر بن خطاب از من پرسید: پسرم، بهترین شخص بعد از رسول خدا چه کسی است؟ گفتم: کسی که خداوند آنچه را که بر مردم حلال است بر او حرام و آنچه را که بر مردم حرام است بر او حلال کرده است. گفت: به خدا قسم
