امام صادق علیه‌السلام آیه «وَ یَسْتَنبِئونَکَ أ حَقٌّ هُوَ قُلْ إی وَ رَبّی إنَّهُ لَحَقٌّ وَ ما أنتُم بِمُعْجِزین»(یونس/53) را اینگونه معنا کردند: از تو می‌پرسند: «آنچه درباره علی می‌گویی راست است؟!» بگو: «بله! قسم به پروردگارم که قطعاً راست است، و شما نمی توانید [خدا را] درمانده کنید».
امام کاظم علیه‌السلام آیات «وَ اصْبِرْ عَلیٰ ما یَقولونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمیلًا * وَ ذَرْنی وَالْمُکَذِّبینَ أُوْلِی النَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلیلاً»( مزّمل/10-11) را اینگونه معنا کردند: در برابر آنچه درباره تو می‌گویند صبوری کن و به طرز شایسته‌ای از آنان دوری کن. و مرا با تکذیب‌کنندگان صاحب‌نعمتی که وصی تو
امام کاظم علیه‌السلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، مردم را به پذیرش ولایت علی علیه‌السلام دعوت کرد، اما آنان به او تهمت زدند و از پیش او رفتند. خداوند نیز آیات «قُلْ إنّی لا أمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَ لا رَشَدًا * قُلْ إنّی لَن یُجیرَنی مِنَ اللَّهِ أحَدٌ وَ لَنْ أجِدَ مِن
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «قالَ الَّذینَ لا یَرْجونَ لِقاءَنا ائْتِ بِقُرْءَانٍ غَیْرِ هٰذا أوْ بَدِّلْه»{کسانی که به دیدار ما امید ندارند می‌گویند: «قرآن دیگری جز این بیاور، یا آن را عوض کن.»}(یونس/15) فرمود: این سخن دشمنان رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله پشت سرش بود، وقتی می‌دیدند که آن حضرت به سخنان
امام باقر علیه‌السلام: [پس از اعلام ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام توسط پیامبر صلی الله علیه وآله در غدیر،] معاویه بلند شد، با غرور و خشم از مجلس بیرون رفت، در حالی که دست راستش در دست ابوموسی اشعری و دست چپش در دست مغیرة بن شعبه بود و در همان حال
سید مرتضی در «التنزیه»: وقتی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله امیرالمؤمنین علیه‌السلام را به امامت منصوب فرمود، در همان ابتدا، جمعی از قریش پیش او آمدند و گفتند: یا رسول الله، مردم هنوز نومسلمان‌اند و رضایت نمی‌دهند که نبوّت برای تو و امامت برای پسر عمویت باشد! اگر دیگری را به جای او
عمر بن یزید از امام صادق علیه‌السلام درباره معنای آیه «قُلْ إنَّما أعِظُکُم بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنی وَ فُرادی»{بگو: «من فقط به شما یک نصیحت می‌کنم که دو به دو و تنهایی برای خدا به پا خیزید.}(سبأ/46) پرسید. حضرت پاسخ فرمود: منظور توصیه به ولایت است. پرسید: چگونه؟ امام
امام صادق علیه‌السلام: وقتی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «مَن کُنتُ مولاهُ فعلیٌّ مولاه»، یکی از مخالفین گفت: نه به خدا قسم! خدا به او چنین فرمانی نداده و او این سخن را از خود به خدا نسبت می‌دهد! خدای متعال در پاسخ چنین نازل فرمود: «وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنا بَعْضَ الْأقاویلِ
سالم بن ابی الجعد: به عمر خطّاب گفته شد: تو با علی رفتاری متفاوت از رفتارت با دیگر یاران پیامبر داری! گفت: چون او مولای من است.
ابوسعید خدری: [پس از معرفی علی علیه‌السلام به عنوان ولی در غدیر خم] پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: ای مردم، به من تبریک بگویید، زیرا خداوند متعال نبوّت را به من و امامت را به اهل بیت من اختصاص داد. سپس عمر با امیرالمؤمنین علیه‌السلام ملاقات نمود و گفت: خوش به حالت
