جابر بن عبدالله انصاری: نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودیم که امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه‌السلام آمد. همین که چشم رسول خدا بر او افتاد، فرمود: برادرم نزد شما آمده است. سپس رو به کعبه نمود و فرمود: به پروردگار این خانه سوگند که این
عمار یاسر: علی بن ابی طالب در حال خواندن نافله بود که در حالت رکوع سائلی نزد وی آمد. پس انگشتری خود را در آورد و به سائل داد. سپس نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده و آن حضرت را از موضوع آگاه نمود. آنگاه آیه: «إنَّما
ابوالحمراء: رسول خدا صلی الله علیه و آله را چهل روز صبح دیدم که بر در خانه علی و فاطمه سلام الله علیهما می‌آمد و دست از دو طرف چوب‌های در گرفته و می‌فرمود: السلام علیکم أهل البیت و رحمة الله و برکاته، الصٌلاة یَرحَمُکُم الله. «إِنَّما یُریدُ اللّهُ لِیُذْهِبَ
امام باقر علیه‌السلام: به خدا سوگند، رسول خدا صلی الله علیه و آله، ابوبکر را با آیات برائت نفرستاد تا دوباره از روی لهو آن را از وی پس بگیرد، بلکه پیامبر ابوبکر را به عنوان امیر حاجیان به مکه فرستاد و پس از منصرف شدن ابوبکر از رفتن به
علی علیه‌السلام فرمود: آیه «وَ السّابِقونَ السّابِقونَ» درباره من نازل شده است؛ کما اینکه آیات «أُوْلائِکَ هُمُ الْوارِثونَ * الَّذینَ یَرِثونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فیها خالِدون»{آنان همان وارثانند، همانان که بهشت را به ارث می برند و در آنجا جاودان می مانند}(مؤمنون/10-11) نیز در حق من نازل شده است.
ابن عباس: در آیه «وَ اسْتَعینوا بِالصَّبرِ وَ الصَّلاةِ وَ إنَّها لَکَبیرَةٌ إلّا عَلَی الخاشِعین»{از شکیبایی و نماز یاری جویید. به راستی این [کار] گِران است، مگر بر فروتنان}(بقره/45)، منظور از خاشع و فروتن در نماز و روی آورنده به آن، رسول خدا صلی الله علیه و آله و علی
