امام باقر، امام صادق، امام کاظم و امام رضا علیهم‌السلام درباره مصداق آیه «وَ الَّذی جاءَ بِالصِّدْقِ وَ صَدَّقَ بِهِ أُوْلائِکَ هُمُ الْمُتَّقون»{کسی که سخن راست بیاورد و کسی که آن را تصدیق کند، آنان پرهیزگارانند}(زمر/33) فرمود‌ه‌اند: علی علیه‌السلام است.
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «فَالَّذینَ آمَنواْ بِهِ وَ عَزَّروهُ وَ نَصَروهُ وَ اتَّبَعواْ النّورَ الَّذی أُنزِلَ مَعَه»{کسانی که به او ایمان آوردند و بزرگش داشتند و یاریش کردند و نوری را که با او نازل شده است پیروی کردند}(اعراف/152) فرمود: منظور از «نور»در این آیه، علی علیه‌السلام است.
برید عجلی: از امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «أوَ مَن کانَ مَیْتًا فَأحْیَیْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نورًا یَمْشی بِهِ فِی النّاسِ کَمَن مَثَلُهُ فِی الظُّلُماتِ لَیْسَ بِخارِجٍ مِنها کَذٰلِکَ زُیِّنَ لِلْکافِرینَ ما کانواْ یَعْمَلونَ»{آیا کسی که مرده[دل] بود و زنده اش گردانیدیم و برای او نوری پدید آوردیم تا در
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «إنَّمَا أنتَ مُنذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هاد»(تو فقط هشداردهنده‌ای، و هر قومی رهبری دارد)(رعد/7) فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده است: «مُنذِر» من هستم. امام باقر علیه‌السلام در ادامه فرمود: و در هر زمانه‌ای، امامی از ما مردم را به سوی آنچه
امام باقر علیه‌السلام در مورد آیه «أوْ تَقولَ لَوْ أنَّ اللَّهَ هَدانی لَکُنتُ مِنَ الْمُتَّقین»{اگر خدا هدایتم می‌کرد، مسلّماً از پرهیزگاران بودم}(زمر/57) فرمود: منظور، هدایت به سوی ولایت علی علیه‌السلام است. و خداوند ایشان را پاسخ داده و می‌فرماید: «بَلیٰ قَدْ جاءَتْکَ آیاتی فَکَذَّبْتَ بِها وَ اسْتَکْبرْتَ وَ کُنتَ مِنَ
ابن عباس: واژه «ذکر» در آیه «قَدْ أنزَلَ اللَّهُ إلَیْکُمْ ذِکْرًا»{خداوند مایه تذکّر بر شما نازل کرده است}(طلاق/10) به معنی پیامبر صلی الله علیه و آله است؛ زیرا پیامبر ذکری از جانب خدا و علی علیه‌السلام ذکری از جانب محمد صلی الله علیه و آله است. قرآن نیز در همین
ابن عباس درباره آیه «وَ مَنْ أعْرَضَ عَن ذِکْری فَإنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنکا»{هر کس از یاد من دل بگرداند، در حقیقت، زندگیِ سختی خواهد داشت}(طه/124) گفت: مفهوم آیه این است که هرکس ولایت علی علیه‌السلام را ترک کند، خداوند او را در برابر هدایت کور و کر می‌کند.
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «ذٰلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فِیهِ هُدًی لِلْمُتَّقین»{این است کتابی که در آن هیچ تردیدی نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است}(بقره/2) فرمود: منظور از «کتاب» در این آیه، بی‌شک علی علیه‌السلام است که هدایتی است برای پرهیزگاران… این آیه روشنگری برای شیعیان ماست.
ابوبصیر: به امام صادق علیه‌السلام عرض کردم: منظور از آیه «إنَّما أنتَ مُنذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هاد»{تو فقط هشداردهنده‌ای، و هر قومی رهبری دارد}(رعد/7) چه کسانی هستند؟ فرمود: «مُنذِر» رسول خدا صلی الله علیه و آله و «هادی» علی علیه‌السلام است. عرض کردم: قربانت گردم، آیا این هدایت‌گری و راهبری
رسول خدا صلی الله علیه و آله: وقتی مرا به معراج بردند، به جایی رسیدم که میان من و پروردگارم نه فرشته مقرّبی بود و نه فرستاده و پیامبری. در آن مقام هر حاجتی از خدا خواستم بهتر از آن را به من عطا فرمود. در آنجا آوایی شنیدم که
