امام باقر علیه‌السلام درباره مصداق آیه «أَ فَمَن کانَ مُؤْمِنًا کَمَن کانَ فاسِقًا لا یَسْتَونَ» فرمود: علی بن ابی طالب با ولید بن عقبه با هم مشاجره کردند. در این مشاجره ولید بن عقبۀ فاسق به علی علیه‌السلام گفت: به خدا سوگند که من از تو فصیح‌تر، در کار با
ابن عباس: آیه «وَ بَشِّرِ الَّذینَ آمَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ …»{و کسانی را که ایمان آورده اند و کارهای شایسته انجام داده اند، مژده بده…}(بقره/25) درباره علی علیه‌السلام، حمزه، جعفر و عبیده بن حارث نازل شده است.
امام باقر علیه السّلام درباره کلام خدای متعال: «فَالَّذینَ لا یُؤْمِنونَ بِالْاخِرَةِ قُلوبُهُم مُنکِرَةٌ وَ هُم مُسْتَکْبِرونَ»{پس کسانی که به آخرت ایمان ندارند، دلهایشان انکارکننده [حق] است و خودشان متکبرند.}(نحل/22) فرمود: آن‌ها از پذیرش ولایت علی تکبّر می‌ورزند و خداوند در مورد کسانی که از پذیرش ولایت علی علیه السلام
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «إنَّ الَّذینَ أجْرَمواْ کانواْ مِنَ الَّذینَ ءامَنواْ یَضْحَکونَ»{بدکاران [در دنیا] پیوسته به مؤمنان می‌خندیدند}(مطففین/29) فرموده است: این آیات درباره علی علیه‌السلام و کسانی از بنی‌امیه که او را به باد تمسخر می‌گرفتند نازل شده است. زیرا هرگاه علی علیه‌السلام بر جمعی از بنی‌امیه و منافقان
ابن عباس: آیه «وَ ارْکَعواْ مَعَ الرّاکِعینَ»{با رکوع کنندگان رکوع کنید}(بقره/43) در شأن رسول خدا و علی بن ابی طالب علیهما السلام به طور خاص نازل گردیده است، چون این دو نخستین نمازگزاران و رکوع کنندگان هستند.
امام باقر علیه السّلام درباره آیه «إنّا کَفَیْناکَ الْمُسْتَهزِئینَ»{ما [شرّ] استهزاکنندگان را از تو برطرف خواهیم کرد}(حجر/95) می‌فرماید: مراد از «مستهزئین» یعنی دشمنان امیرالمؤمنین علیه السّلام و دوستانشان و هرکه ایشان را تمسخر می‌کرده است، و اینان همان کسانی هستند که گفتند: این برگزیده محمّد از میان خاندان اوست و
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «یا أیُّها الَّذینَ ءامَنواْ لا تَتَّخِذواْ ءاباءَکُمْ وَ إخْوانَکُمْ أوْلیاءَ إنِ اسْتَحَبّواْ الْکُفْرَ عَلَی الایمان»{ای کسانی که ایمان آورده اید، اگر پدرانتان و برادرانتان کفر را بر ایمان ترجیح دهند [آنان را] به دوستی نگیرید}(توبه/23) فرمود: «ایمان» ولایت علی بن ابی طالب علیه‌السلام است.
[ابن عباس]: آیه «یَوْمَ لا یُخْزِی اللَّهُ النَّبِیَّ وَ الَّذینَ آمَنواْ مَعَهُ نورُهُمْ یَسْعیٰ بَیْنَ أیْدیهِمْ وَ بِأیْمانِهِمْ»{روزی که خدا، پیامبر و مسلمانانِ همراهش را خوار نمی‌کند و نورشان جلوی رو و در سمت راست و چپشان پَرتوافشانی می‌کند}(تحریم/8) در حق علی علیه‌السلام و یارانش نازل شده است.
امام باقر علیه السّلام درباره آیه «قُلْ إن کُنتُمْ تُحِبّونَ اللّهَ فَاتَّبِعونی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ»{بگو: «اگر خدا را دوست دارید، از من پیروی کنید تا خدا دوستتان بدارد}(آل عمران/31) می‌فرماید: درباره منافقان نازل شده و این زمانی بود که با هم گرد آمده و گفتند: اگر محمّد بمیرد نه از علی
امام باقر علیه‌السلام درباره معنای آیه «وَ مَن یَکْفُرْ بِالْایمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ هُوَ فِی الاَخِرَةِ مِنَ الخاسِرینَ»{و هر کس در ایمان خود شک کند، قطعاً عملش تباه شده و در آخرت از زیانکاران است}(مائده/5) می‌فرماید: ایمان در بطن قرآن، علی بن ابی طالب است و هرکس منکر ولایت
