برید عجلی: از ‌امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «أوَ مَن کانَ مَیْتًا فَأحْیَیْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نورًا یَمْشی بِهِ فِی النّاسِ کَمَن مَثَلُهُ فِی الظُّلُماتِ لَیْسَ بِخارِجٍ مِنها کَذٰلِکَ زُیِّنَ لِلْکافِرینَ ما کانواْ یَعْمَلونَ»{آیا کسی که مرده[دل] بود و زنده اش گردانیدیم و برای او نوری پدید آوردیم تا در پرتو آن، در میان مردم راه برود، مانند کسی است که گویی گرفتار در تاریکیهاست و از آن بیرون آمدنی نیست؟ این گونه برای کافران آنچه انجام می دادند زینت داده شده است.}(انعام/122) پرسیدم.

ایشان فرمود: «میّت» کسی است که با ولایت آشنا نیست و منظور از «نور»، ‌امام است، یعنی علی بن ابی طالب علیه‌السلام.

گفتم: «کَمَن مَثَلُهُ فِی الظُّلُماتِ لَیْسَ بخارِجٍ مِنها» چه کسانی هستند؟ آن حضرت با دست خود اشاره فرمود و گفت: این مردم که چیزی نمی‌دانند.