روزی پیامبر صلی الله علیه و آله به صحابه خود فرمود: کدام یک از شما تمام عمر را روزه می‌گیرد و شب‌ها را به احیا می‌گذراند و قرآن را ختم می‌کند؟ سلمان عرض کرد: من، یا رسول الله. آنگاه یکی از حاضران به خشم آمد و گفت: سلمان مردی از پارسیان است، می‌خواهد بر ما قریشیان مباهات کند در حالی که در همه آنچه گفت دروغ می‌گوید! پیامبر فرمود: صبر کن فلانی، تو را چه به شخصی که مانند لقمان، حکیم است! از او بپرس تا به شما خبر دهد. آن مرد گفت: من دیده‌ام که تو اکثر روز ها را غذا می‌خوری و اکثر شب‌ها را به خفتن سپری می‌کنی و اکثر اوقات روز را به سکوت می‌گذرانی.
سلمان گفت: چنین نیست که تو می‌گویی! من سه روز در ماه را روزه می‌گیرم و خداوند فرموده است: «مَن جَاءَ بِالحَسَنَةِ فَلَهُ عَشرُ أمْثالِها»{هر کس کار نیکی بیاورد، ده برابر آن [پاداش] خواهد داشت}( انعام/160) و ماه‌های رجب و شعبان را به ماه رمضان وصل می‌کنم که ارزش ثواب آن معادل روزه گرفتن تمام عمر است.
و شنیدم رسول خدا می‌فرمود: «هرکس شب را با طهارت صبح کند، گویی که آن شب را احیا گرفته است». و من با طهارت شب را به صبح می‌رسانم.
و شنیدم رسول خدا به علی علیه السّلام می‌فرمود: «ای اباالحسن، مَثَل تو در اُمّت من به «قُل هو الله أحد» می‌ماند که هرکس آن را یک بار بخواند، ثلث قرآن را خوانده است و آنکه دو بار بخواند دو ثلث قرآن را خوانده است و هرکس آن را سه بار بخواند، تمام قرآن را ختم کرده است. پس هرکس تو را به زبان دوست بدارد، ثلث ایمانش حاصل است. و آنکه به زبان و قلب خود تو را دوست بدارد، دو ثلث ایمان او کامل شده است. و هرکه با زبان و قلب تو را دوست بدارد و با دستش تو را یاری دهد، ایمان او به تمام و کمال است. ای علی، سوگند به آن کسی که مرا به حق به پیامبری برانگیخت اگر اهل زمین تو را همچون اهل آسمان دوست می‌داشتند، هیچ کس به آتش عذاب نمی‌شد.» و من هر روز «قل هو الله أحد» را سه بار می‌خوانم.
پس آن شخص برخاست چنان‌که گویی دهانش را پر از سنگ کرده باشند.
