محمّد بن علی بن عبدالله بن عباس: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در مورد آیات «إنَّ الأبرارَ یَشرَبونَ مِن کَأسٍ کانَ مِزاجُها کافوراً * عَینًا یَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ یُفَجِّرونها تَفجیرا» {ابرار قطعا از جامی می‌نوشند که آمیزه‌ای از کافور دارد، چشمه‌ای که بندگان خدا از آن می نوشند و به دلخواه خویش جاریش می‌کنند} (انسان/6-5) و «و یُطافُ عَلَیهِم بِآنیَةٍ مِن فِضَّةٍ و أکوابٍ کانَتْ قَواریرا * قَواریرَاْ مِن فِضَّةٍ قَدَّروها تَقْدیرًا * و یُسقَوْنَ فیها کَأسًا کانَ مِزاجُها زَنجَبیلاً * عَیْنًا فیها تُسَمّیٰ سَلْسَبیلًا» {و ظروف نقره‌ای و جام‌های بلورین، پیرامون آنان گردانده می شود. جام‌هایی از نقره که به اندازه و با کمال ظرافت آن‌ها را از کار در آورده‌اند. در آن‌جا از جامی که آمیزه‌ی زنجبیل دارد به آنان می‌نوشانند. از چشمه‌ای در آن‌جا که «سلسبیل» نامیده می‌شود} (انسان/18-15) فرمود: علی علیه السلام نخستین کسی است که از سلسبیل و زنجبیل می‌نوشد؛ او و شیعیانش نزد خدای متعال چنان مقامی دارند که همه‌ی مخلوقات به آن غبطه می‌خورند!