امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «فَمَنْ کانَ یرْجوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صالِحًا وَ لا یُشْرِکْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أحَدا»{کسی که به دیدار پروردگارش امید دارد، باید کاری شایسته انجام دهد و هیچ کس را در پرستش پروردگارش شریک نکند.}(کهف/110) فرمود:
منظور از «کار شایسته» معرفت و شناخت به امامان علیهم السلام است.
منظور از عبارت «هیچ کس را در پرستش پروردگارش شریک نکند» یعنی تسلیم شدن در برابر ولایت علی علیه‌السلام و مشرک نشدن در عبادت و کسی را در خلافت با او شریک ندانستن است؛ کسی که نه چنین حقی دارد و نه شایسته خلافت است.
