امام صادق علیه‌السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله، ابوبکر را به همراه آیه برائت به مکه فرستاد تا آن را در مراسم حج بر مردم تلاوت کند. پس جبرئیل نازل گشته و گفت: کسی جز علی علیه‌السلام نمی‌تواند آیات برائت را به جای تو ابلاغ کند. پس رسول خدا، علی علیه‌السلام را فرا خواند، به وی دستور داد خود را به ابوبکر برساند و آیات برائت را از او گرفته و شخصاً به مکه رفته و بر مردم بخواند. ابوبکر گفت: آیا پیامبر بر من خشم گرفته است؟ علی علیه‌السلام فرمود: خیر، جبرئیل بر وی نازل گشته و به او ابلاغ نموده است که غیر از خودش یا کسی که از خودش باشد، نمی‌تواند این آیات را ابلاغ کند.
وقتی علی علیه‌السلام به مکه رسید -در بعد از ظهر روز حج اکبر که در آن روز حاجیان قربانی می‌کنند- بر بالای کوه رفت و با صدای بلند فرمود: من فرستاده رسول خدا به سوی شما هستم. سپس آیات برائت: «براءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسولِهِ إلَی الَّذینَ عاهَدتُم مِنَ الْمُشْرِکینَ * فَسیحواْ فِی الْأرْضِ أرْبَعَةَ أشهُر» را خواند و ادامه داد: از این پس، کسی حق ندارد برهنه کعبه را طواف کند، مشرکان حق ورود به مکه را ندارند مگر کسانی که پیمانی در این مورد با رسول خدا دارند و آخرین مهلت برای بقیه چهار ماه است.
در روایت دیگری از محمد بن مسلم آمده است:
ابوبکر گفت: یا علی، آیا بعد از جدا شدنم از رسول خدا، آیه‌ای درباره من نازل شده است؟ امام علی علیه‌السلام فرمود: خیر، ماجرا این است که این سوره را به حکم خدا، تنها کسی از اهل بیت او باید ابلاغ کند. سپس علی علیه‌السلام به مکه رفت و به مراسم حج رسید و آیات خدا و نامه رسول خدا را در عرفه و مزدلفه، در روز قربانی کردن، نزدیک رمی جمرات، برایشان قرائت نمود.
همچنین در ایّام تشریق آن را تکرار فرمود و با صدای بلند می‌خواند:«براءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسولِهِ إلَی الَّذینَ عاهَدتُم مِنَ الْمُشْرِکینَ * فَسیحواْ فِی الْأرْضِ أرْبَعَةَ أشهُر» و کسی حق ندارد برهنه طواف کعبه کند.
