عمران بن حصین: من و عمر بن خطاب در حضور پیامبر صلی الله علیه و آله نشسته بودیم و علی علیه السّلام در کنار آن حضرت نشسته بود که رسول خدا آیه «أمَّن یُجیبُ الْمُضْطَرَّ إذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأرضِ أ اِلٰهٌ مَعَ اللّهِ قَلیلًا ما تَذَکَّرون»{وقتی درمانده ای او را بخواند اجابت می کند و آسیب و گرفتاریش را دفع می نماید، و شما را جانشینان زمین قرار می دهد. آیا با وجود خدا، معبود دیگری هست؟! عده اندکی متذکّر و هوشیار می شوند.}(نمل/62) را خواند. عمران می‌گوید: آنگاه علی علیه السّلام دچار رعشه‌ای همچون رعشه گنجشک شد. پیامبر صلی الله علیه و آله به وی فرمود: چرا چنین بی‌تابی می‌کنی؟ عرض کرد: چرا بی‌تاب نباشم در حالی که خداوند می‌فرماید ما را خلفای زمین قرار می‌دهد! آنگاه پیامبر فرمود: بی‌تابی مکن، به خدا سوگند که کسی جز مؤمن تو را دوست نمی‌دارد و جز منافق با تو دشمنی نمی‌کند.