أسماء بنت عمیس: دیدم رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله که در مقابل کوه ثَبیر ایستاده بود و می‌گفت: ثبیر درخشید، ثبیر درخشید. خدایا، من همان چیزی را از تو می‌خواهم که برادرم موسی(ع) از تو خواست: «خدایا، ظرفیتم را برای تحمل مشکلات، بیشتر کن. مأموریتم را برایم آسان کن. زبانم را روان کن تا حرفم را خوب بفهمند. یکی از خویشانم را دستیارم کن: همین علی(ع)، برادرم را. پشتم را به او گرم کن و در مأموریتم سهیمش کن تا تو را به‌صورت علنی به پاکی یاد کنیم و ذکر و یادت را گسترش دهیم. تو خودت خوب می‌دانی که تا بوده‌ایم، یادت می‌کرده‌ایم.»(1)
پ.ن(1): اشاره به آیات 25 تا 35 سوره طه.
