انس بن مالک: رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره آیه «مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیر مِّنها وَ هُم مِّن فَزَعٍ یَوْمَئذٍ ءَامِنُون» {هر کس نیکی آورد، پاداشی بهتر از آن خواهد داشت، و آنان از هراس آن روز ایمنند.} (نمل/89) به من فرمود: ای انس، در روز قیامت من نخستین کسی هستم که از خاک بیرون می‌آیم و جبرئیل هفت لباس بهشتی به تن من می‌کند که طول هر یک از آن‌ها از مشرق تا مغرب است و تاج کرامت را بر سر من می‌گذارد و ردای جمال را بر من می‌پوشاند و مرا سوار براق می‌کند و لوای حمد را به دست من می‌دهد که طول آن به مقدار صد سال راه است و در آن سیصد و شصت لباس از دیبای سفید است که بر روی آن‌ها نوشته شده «لا إله إلّا الله محمّد رسول الله علی بن أبی طالب ولیّ الله»؛ من آن را به دست می‌گیرم و نگاهی به راست و چپ می‌اندازم ولی کسی را نمی‌بینم و با گریه می‌گویم: ای جبرئیل، اهل بیت و اصحاب من چه کردند؟ او می‌گوید: ای محمّد، خدای متعال نخستین کس از اهل زمین را که امروز زنده کرد، تو هستی! نگاه کن که خداوند چگونه بعد از تو اهل بیت و صحابه‌ی تو را زنده می‌کند. پیامبر می‌گوید: اولین کسی که بعد از من از خاک بیرون می‌آید، امیرمؤمنان است و جبرئیل لباس‌هایی از بهشت بر او می‌پوشاند و تاج وقار و ردای کرامت را بر سر او می‌گذارد و بر شتر من که اسمش «العضباء» است سوار می‌شود و «لواء الحمد» را به دست او می‌دهم و او پیشاپیش من حرکت می‌کند و همگی می‌آییم و زیر عرش می‌ایستیم.
عَنْ أَنَسٍ: سَأَلْتُ النَّبِيَّ(ص) عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَى مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْها وَ هُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ قَالَ لِي يَا أَنَسُ أَنَا أَوَّلُ مَنْ تَنْشَقُّ الْأَرْضُ عَنْهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ أَخْرُجُ وَ يَكْسُونِي جَبْرَئِيلُ سَبْعَ حُلَلٍ مِنْ حُلَلِ الْجَنَّةِ طُولُ كُلِّ حُلَّةٍ مَا بَيْنَ الْمَشْرِقِ إِلَى الْمَغْرِبِ وَ يَضَعُ عَلَى رَأْسِي تَاجَ الْكَرَامَةِ وَ رِدَاءَ الْجَمَالِ وَ يُجْلِسُنِي عَلَى الْبُرَاقِ وَ يُعْطِينِي لِوَاءَ الْحَمْدِ طُولُهُ مَسِيرَةُ مِائَةِ عَامٍ فِيهِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ سِتُّونَ حُلَّةً مِنَ الْحَرِيرِ الْأَبْيَضِ مَكْتُوبٌ عَلَيْهِ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ وَلِيُّ اللَّهِ فَآخُذُهُ بِيَدِي وَ أَنْظُرُ يَمْنَةً وَ يَسْرَةً فَلَا أَرَى أَحَداً فَأَبْكِي وَ أَقُولُ يَا جَبْرَئِيلُ مَا فَعَلَ أَهْلُ بَيْتِي وَ أَصْحَابِي فَيَقُولُ يَا مُحَمَّدُ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى أَوَّلُ مَنْ أَحْيَا الْيَوْمَ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ أَنْتَ فَانْظُرْ كَيْفَ يُحْيِي اللَّهُ بَعْدَكَ أَهْلُ بَيْتِكَ وَ أَصْحَابُكَ وَ أَوَّلُ مَنْ يَقُومُ مِنْ قَبْرِهِ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ وَ يَكْسُوهُ جَبْرَئِيلُ حُلَلًا مِنَ الْجَنَّةِ وَ يَضَعُ عَلَى رَأْسِهِ تَاجَ الْوَقَارِ وَ رِدَاءَ الْكَرَامَةِ وَ يُجْلِسُهُ عَلَى نَاقَتِيَ الْعَضْبَاءِ وَ أُعْطِيهِ لِوَاءَ الْحَمْدِ فَيَحْمِلُهُ بَيْنَ يَدَيَّ وَ نَأْتِي جَمِيعاً وَ نَقُومُ تَحْتَ الْعَرْشِ.
