مقداد بن اسود کندی: همراه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم. ایشان دست به پرده کعبه می‌فرمود: خدایا، بازویم را قوی کن و پشتیبان من باش. به من شرح صدر بده و اسمم را بر سر زبان‌ها بینداز!

جبرئیل علیه‌السلام نازل شد و گفت: ای محمّد بخوان! فرمود: چه بخوانم؟ گفت: بخوان: «أ لَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ * وَ وَضَعْنا عَنکَ وِزْرَکَ * الَّذی أنقَضَ ظَهْرَکَ * وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَکَ [بِعَلیٍّ صِهْرِکَ]»{مگر ما به تو شرح صدر ندادیم؟! و بار سنگین تو را از دوشت برنداشتیم؟! همان باری که سخت بر پشت تو سنگینی می‌کرد! و [به واسطه دامادت علی] نامت را بر سر زبان‌ها انداختیم}(انشراح/1-4). پیامبر(ص) هم این آیات را تلاوت کرد.

ابن مسعود آن را در مصحف خود ثبت کرده بود ولی عثمان، عبارت «بِعَلیٍّ صِهْرِکَ» را حذف کرد.