سُلَیم بن قیس:علی‌بن‌ابی‌طالب علیه‌السلام فرمود: روزی با مردی برخورد کردم که به من گفت: «محمّد مثل درخت خرمایی است که در خاکروبه روییده باشد!».
پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رفتم و ماجرا را برای ایشان تعریف کردم. پیامبر(ص) عصبانی شد و بالای منبر رفت. انصار، وقتی عصبانیت پیامبر(ص) را دیدند دست به شمشیر بردند. رسول خدا(ص) فرمود: عاقبت افرادی که از من در پیش نزدیکانم بدگویی کنند چه می‌شود؟! این در حالی است که از من شنیده‌اند که درباره آنان (=خویشان نزدیکم) گفته‌ام که خداوند آنان را برتری داده و پلیدی و ناپاکی را از آنان به طور ویژه برداشت و پاکیزه کرده است! آن‌ها از من شنیده‌اند که در برتری اهل‌بیت و جانشینم چه گفته‌ام و آنچه را که موجب کرامت وصیّ من در پیشگاه خدا و ویژگی و برتری او شده است را هم شنیده‌اند. کراماتی مثل اینکه قبل از همه اسلام آورد، و در راه دین بلاها دید، و از نزدیکان من است، و پیش من منزلت هارون(ع) نسبت به موسی(ع) را دارد؛ اما با این حال، وقتی از کنار او می‌گذرند فکر می‌کنند که من مثل نخلی هستم که در خاکروبه‌ای روییده‌ام!
بدانید که خداوند در هنگام خلقت جهان، آن را دو دسته کرد و من را جزء دسته بهتر قرار داد و هر دسته را به سه شعبه تقسیم کرد و من را در بهترینِ آن سه شعبه و قبیله قرار داد. بعد این شعبه‌ها و قبایل را به صورت خاندان‌های مختلف قرار داد و من را در بهترین خاندان قرار داد، تا آنکه چکیده و عصاره اهل‌بیت و خانواده‌ام و فرزندان پدرم، من و برادرم علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) شدیم.
خداوند نگاهی به مردم روی زمین انداخت و من را از بین‌شان انتخاب کرد. بعد، نگاه دیگری انداخت و برادر، وزیر و وارث، جانشین و خلیفه من در اُمّتم و سرپرست هر انسانی مؤمنی بعد از من را برگزید. هرکس از او طرفداری کند، خدا از او طرفداری خواهد کرد و هرکه او را دوست داشته باشد، خداوند هم او را دوست دارد، و کسی که با او دشمنی کند، خدا هم با او دشمن می‌شود. فقط مؤمن او را دوست دارد و به غیر از کافر با او دشمنی نمی‌کند. او بعد از من ستون زمین و بند آهنین آن است. او تجسم و حقیقت تقوا و ریسمان محکم الهی است. می‌خواهند نور برادرم را خاموش کنند ولی «وَ یَأْبیَ اللَّهُ إِلَّا أَن یُتِمَّ نُورَهُ»{خداوند نمی‌گذارد، تا وقتی که نور خود را کامل کند}(توبه/32). حاضرین، صحبت‌های من را به غایبین برسانند. خدایا، تو شاهد باش.
بعد، خداوند نگاه سومی به زمین انداخت و از اهل‌بیتم برای بعد از وفاتم، یازده امام انتخاب کرد که بعد از برادرم، یکی پس از دیگری خواهند آمد و هر زمان که یکی از آنان وفات کند، دیگری به جایش می‌آید. اهل‌بیت من مثل ستاره‌های آسمان هستند، هر زمان که ستاره‌ای خاموش شود، ستاره دیگری طلوع خواهد کرد.
آن‌ها پیشوایان راهنما و راهبرند. هرکس به آنان نیرنگ بزند یا خوارشان کند، آسیبی به آن‌ها نمی‌رساند، بلکه زیان ناشی از نیرنگ و خواری به خودشان برمی‌گردد. آن‌ها حجّت‌های خدا بر روی زمین و شاهدان خدا بر موجودات و خلایق هستند. هرکه از ایشان اطاعت کند، خدا را اطاعت کرده و کسی که از فرمان‌شان سرپیچی کند از فرمان خدا سرپیچی کرده است. آن‌ها با قرآن هستند و قرآن هم با ایشان است، از هم جدا نمی‌شوند تا اینکه بر سر حوض، پیش من بیایند. اوّلین و بهترین امامان، علی(ع) است و بعد از او دو فرزندم حسن(ع) و حسین(ع) هستند و بعد از آن‌ها نُه نفر از فرزندان حسین(ع)… .
