ربیع بن یونس: از امام صادق علیه‌السلام پرسیدم: سرورم، داستان سجده شکری که امیرالمؤمنین علیه‌السلام به جا آورد، چه بود و برای چه بود؟
فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله، علی علیه‌السلام را به مأموریتی فرستاد و او پس از رنج زیاد، بسیار خوب از عهده کار برآمد. وقتی از مأموریت برگشت، به مسجد رفت در حای که رسول خدا(ص) برای اقامه نماز ظهر به مسجد آمده بود. امیرالمؤمنین(ع) نماز را با رسول خدا(ص) خواند و بعد از پایان نماز، به حضور پیامبر رسید. رسول خدا(ص) او را در آغوش گرفت و از سفرش و اینکه چه کرده است، پرسید. علی علیه‌السلام شروع به توضیح ماجرای سفر کرد و هر چه بیشتر می‌گفت، آثار شادمانی بر چهره رسول خدا(ص) واضح‌تر می‌شد.
وقتی سخنان امیرالمؤمنین(ع) به پایان رسید، رسول خدا(ص) فرمود: ابالحسن، دوست داری به تو مژده‌ای بدهم؟ علی علیه‌السلام گفت: بله، پدر و مادرم به فدایت! چه خیرهای زیادی که تا به‌حال مژده داده‌ای!
پیامبر فرمود: جبرئیل هنگام غروب بر من نازل شد و گفت: ای محمّد، این پسرعموی تو علی است که در حال بازگشت به سمت تو است. خداوند متعال به دست او توفیق خوبی برای مسلمانان حاصل کرده و او در این سفر چنین و چنان کرد. جبرئیل آنچه را که تو به من گزارش دادی برایم گفت. جبرئیل در ادامه به من گفت: ای محمّد، از فرزندان آدم، کسانی که ولایت شیث را پذیرفتند، رستگار شدند و خود شیث با پذیرش ولایت پدرش آدم رستگار شد و آدم هم با پذیرش ولایت خدای عزّوجل رستگار شد.
هر کس ولایت سام را قبول کرد نجات پیدا کرد و نجات خودِ سام به وسیله پذیرش ولایت پدرش نوح بود و نوح هم با تمسّک به ولایت خدای عزّوجل نجات یافت.
هر کس ولایت اسماعیل را قبول کرد نجات پیدا کرد و اسماعیل به وسیله پدرش ابراهیم نجات یافت، و ابراهیم هم به وسیله خدای عزّوجل نجات یافت.
هر کس ولایت یوشع را قبول کرد نجات یافت و خودِ یوشع با پذیرش ولایت موسی نجات پیدا کرد و خدای عزّوجل هم موسی را نجات داد.
هر کس ولایت شمعون -جانشین عیسی- را پذیرفت نجات پیدا کرد و عیسی هم با خدا نجات یافت.
ای محمّد، هر کس ولایت وزیرت علی را در زمان حیاتت و بعد از حیاتت را پذیرفت به وسیله تو نجات پیدا می‌کند و خودِ تو با خدا نجات پیدا کرده‌ای. ای محمّد، خدا تو را سرور پیامبران و علی را سرور جانشنیان و بهترین آنها قرار داده و امامان را از نسل شما دو نفر قرار داد تا زمانی که خداوند زمین و موجودات بر روی آن را به ارث ببرد.
علی علیه‌السلام سجده شکر کرد و به نشانه شکر، صورت خود را به خاک می‌مالید.
