علی علیه السلام در مورد معتصم عباسی فرمود: بر روی منابر، برای او با میم، عین و صاد دعا میشود. او مردی است که صاحب فتوحات، پیروزی و غلبه بر دشمنان است. پرچمهایش در سرزمین روم به اهتزاز در میآید و شهرهای دست نیافتنی آن را فتح میکند. از عقوبت او به فرزندان هارون و جعفر مجازات سختی میرسد. سرزمینی ویران شده را خانه و محل حکومت قرار میدهد. عربها را کنار زده و ترکها را دوستان و وزیران خود قرار میدهد.
همچنین فرمود: حدود آن چه خدا در کتابش بر محمد صلی الله علیه و آله نازل کرد را باطل میکند. در زمان او گفته میشود که فلانی چنین نظر داد و فلانی چنین ادعا کرد(1)، یعنی تفسیر به رأی ها و قیاس ها را بر احادیث و قرآن ترجیح میدهد. در آن زمان خمر نوشیده می شود و نام دیگری بر آن می گذارد و همراه آن بر طبل و تنبور و عود نواخته میشود و ظرف طلا و نقره استفاده میکند .
ایشان همچنین فرمود: قصرها و خانههایی را بنا میکنند. لباس ابریشم و دیبا میپوشد. غلامان را عریان میکند و بر آنها گوشواره آویزان میکنند و کمربند میبندند.
پ ن 1: منظور ایشان، ابوحنیفه و شافعی و دیگران بود.