‌امام باقر علیه‌السلام درباره مصداق آیه «أَ فَمَن کانَ مُؤْمِنًا کَمَن کانَ فاسِقًا لا یَسْتَونَ» فرمود:

علی بن ابی طالب با ولید بن عقبه با هم مشاجره کردند. در این مشاجره ولید بن عقبۀ فاسق به علی علیه‌السلام گفت: به خدا سوگند که من از تو فصیح‌تر، در کار با نیزه حرفه‌ای‌تر و در رزم و مبارزه با هیبت‌تر و دشمن شکن‌تر هستم. علی علیه‌السلام نیز فرمود: ساکت شو ، تو فاسقی بیش نیستی.

سپس خداوند آیات «أَ فَمَن کانَ مُؤْمِنًا کَمَن کانَ فاسِقًا لا یَسْتَونَ * أمّا الَّذینَ ءامَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ فَلَهُمْ جَنّاتُ الْمَأْویٰ نُزُلاً بِما کانواْ یَعْمَلونَ»{آیا کسی که مؤمن است، مانند کسی است که نافرمان است؟ [البته که] یکسان نیستند. اما کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، به [پاداشِ] آنچه انجام می دادند در باغهایی که در آن جایگزین می شوند، پذیرایی می‌گردند}(سجده/18-19) را نازل فرمود. این شخص، جز علی بن ابی طالب علیه‌السلام نیست.

و اما مصداق آیه «وَ أمّا الَّذینَ فَسَقواْ فَمَأْواهُمُ النّارُ کُلَّما أرادواْ أن یَخرُجواْ مِنها أُعیدواْ فیها وَ قیلَ لَهُمْ ذوقواْ عَذابَ النّارِ الَّذی کُنتُم بِهِ تُکَذِّبونَ»{اما کسانی که نافرمانی کرده اند، جایگاهشان آتش است. هر بار که بخواهند از آن بیرون بیایند، در آن بازگردانده می شوند و به آنان گفته می شود: عذابِ آن آتشی را که دروغش می پنداشتید بچشید}(سجده/20)، ولید بن عقبه است.