پیامبر صلی الله علیه و آله خطاب به جمعی از مردم: در این درّه مردی هست که مانند عیسی بن مریم است. مردم قریش به آن مکان چشم دوختند اما کسی پیدا نشد. وقتی پیامبر در پی کاری رفت، ناگاه علی علیه‌السلام از آن درّه هویدا شد. چون او را دیدند، [از روی ناراحتی] گفتند: مرتد شدن و بت پرستیدن برای ما آسان‌تر از آن است که بپذیریم محمد پسر عموی خود را به عیسی بن مریم تشبیه کند!
بعد از اینکه پیامبر بازگشت، ابوذر گفت: یا رسول الله، اینان چنین و چنان گفتند. آن‌ها یک‌صدا گفتند: ابوذر دروغ می‌گوید و سوگند یاد کردند. ولی پیامبر، صدور این کذب را از ابوذر انکار کرد و هنوز آنجا را ترک نکرده بود که آیات: «وَ لَمّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْیَمَ مَثَلاً إذا قَوْمُکَ مِنْهُ یَصِدّون * وَ قالوا ءَآلِهَتُنا خَیرٌ أمْ هُوَ ما ضَرَبوهُ لَکَ إلّا جَدَلاً بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمونَ * إن هُو إلّا عَبْدٌ أنْعَمْنا عَلَیْهِ وَ جَعَلْناهُ مَثَلًا لِبَنی إسْرائیل»(زخرف/57-59)
پس از آن رسول خدا فرمود: زمین و آسمان گوینده‌ای راستگو‌تر از ابوذر را بر روی خود حمل نکرده و بر وی سایه نیفکنده است.
