امام صادق علیه‌السلام: وقتی خداوند در آیه «یا أیُّها الرَّسولُ بَلِّغْ ما أُنزِلَ إلَیْکَ مِن رَبِّک»(مائده/67) در غدیرخم، به پیامبر خود صلی‌الله‌علیه‌وآله دستور داد که علی علیه‌السلام را به عنوان امیر مؤمنان منصوب کند، آن حضرت فرمود: هر که من مولای اویم، علی نیز مولای اوست.
آن گاه بود که شیاطین نزد ابلیس آمدند و خاک بر سر کردند! ابلیس به ایشان گفت: چرا این طور می‌کنید؟! شیاطین گفتند: این مرد امروز چنان گره‌ای بست که تا روز قیامت چیزی نمی‌تواند آن را باز کند! ابلیس در پاسخ گفت: هرگز چنین نیست؛ زیرا کسانی که پیرامون او هستند، چند قول به من داده‌اند و آنها خلاف وعده‌های خود عمل نمی‌کنند!
آن‌گاه خداوند آیه «وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ إبْلیسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعوهُ إلَّا فَریقًا مِنَ الْمُؤْمِنین»{قطعاً شیطان گمان خود را در مورد آنها محقق کرد. و جز گروهی از مؤمنان، [بقیه] از او پیروی کردند.}(سبا/20) را بر رسول خود نازل فرمود.
