انس بن مالک: به همراه رسول خدا صلی الله علیه و آله بیرون رفته و قدم می‌زدیم تا به بقیع غرقد رسیدیم، ناگهان با تنه درخت سدری روبه‌رو شدیم که شاخ و برگی نداشت، رسول خدا صلی الله علیه و آله زیر آن نشست و درخت پر از شاخ و برگ و میوه گشت و بر سر رسول خدا صلی الله علیه و آله سایه انداخت، سپس آن حضرت تبسّم نمود و فرمود انس، علی را صدا بزن. سپس دوان به طرف خانه فاطمه علیها السّلام رفتم و علی علیه‌السلام را در حال تناول غذا دیدم، به او عرض کردم رسول خدا صلی الله علیه و آله احضارتان فرموده است. فرمود برای امر خیری فرا خوانده شده‌ام؟ عرض کردم خدا و رسول او آگاه‌ترند. سپس علی علیه‌السلام با تکیه بر سر انگشتان پا شروع به راه رفتن و دویدن کرد تا اینکه به حضور پیامبر صلی الله علیه و آله رسید، رسول خدا صلی الله علیه و آله او را به سمت خود کشید و در کنار خویش نشاند، دیدم که آن دو با هم گفتگو کرده و می‌خندند و سیمای علی علیه‌السلام روشن و نورانی گردید، ناگهان ظرفی از طلای مرصّع به یاقوت و دیگر گوهرها دیدم، این ظرف چهار گوشه داشت که بر هر گوشه آن نوشته شده بود: «لا إله إلّا الله محمّد رسول الله» و بر گوشه دوم نوشته شده بود: «لا إله إلّا الله محمّد رسول الله علیّ بن أبی طالب ولیّ الله و سیفه علی الناکثین و القاسطین و المارقین» (خدایی جز الله نیست و محمد رسول خداست و علی بن ابی طالب ولی خداست و شمشیر او علیه ناکثین و قاسطین و مارقین است) و بر گوشه سوم نوشته شده بود: «لا إله إلّا الله محمّد رسول الله أیّدتُهُ بعلیِّ بن أبی طالب» (خدایی جز الله نیست و محمد رسول خداست و او را به وسیله علی بن ابی طالب یاری کردم) و بر گوشه چهارم نوشته شده بود: «نجّا الله المعتقدینَ لدین الله الموالینَ لِأهل بیتِ رسولِ الله» (خداوند معتقدان به دین خدا و دوستداران اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله را رستگار فرمود) ناگهان دیدم که در آن ظرف رطب و انگور هست در حالی که فصل انگور و رطب نبود، سپس رسول خدا صلی الله علیه و آله شروع به خوردن کرد و به علی علیه‌السلام نیز می‌خورانید و وقتی سیر شدند، ظرف به آسمان رفت، رسول خدا صلی الله علیه و آله به من فرمود یا أنس، آیا این درخت سدر را می‌بینی؟ عرض کردم آری، فرمود سیصد و سیزده پیامبر و سیصد و سیزده وصی زیر آن نشسته‌اند و پیامبری وجیه‌تر از من و وصیّی بالاتر از علی بن أبی طالب در میانشان نبوده است؛ یا انس هر کس بخواهد به علم آدم، وقار ابراهیم، قضاوت سلیمان، زهد یحیی، صبر ایّوب و صدق اسماعیل نگاه کند، باید به علی بن أبی طالب علیه‌السلام بنگرد؛ ای انس، هیچ پیامبری نیست مگر اینکه خداوند تبارک و تعالی او را به یک وزیر مختص گردانیده باشد و خداوند متعال مرا به چهار وزیر مختص گردانید، دو وزیر در آسمان و دو وزیر در زمین، آنان که در آسمانند جبرئیل و میکائیل هستند و امّا آن دو وزیری که در زمین هستند یکی علی بن أبی طالب و دیگری عمویم حمزه است.
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِک: خَرَجْتُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ(ص) نَتَمَاشَى حَتَّى انْتَهَینَا إِلَى بَقِیعِ الْغَرْقَدِ فَإِذَا نَحْنُ بِسِدْرَةٍ عَارِیةٍ لَا نَبَاتَ عَلَیهَا فَجَلَسَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) تَحْتَهَا فَأَوْرَقَتِ الشَّجَرَةُ وَ أَثْمَرَتْ وَ اسْتَظَلَّتْ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ(ص) فَتَبَسَّمَ وَ قَالَ یا أَنَسُ ادْعُ لِی عَلِیاً فَعَدَوْتُ حَتَّى انْتَهَیتُ إِلَى مَنْزِلِ فَاطِمَةَ(ع) فَإِذَا أَنَا بِعَلِی یتَنَاوَلُ شَیئاً مِنَ الطَّعَامِ قُلْتُ لَهُ أَجِبْ رَسُولَ اللَّهِ(ص) فَقَالَ لِخَیرٍ أُدْعَى فَقُلْتُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَعْلَمُ قَالَ فَجَعَلَ عَلِی(ع) یمْشِی وَ یهَرْوِلُ عَلَى أَطْرَافِ أَنَامِلِهِ حَتَّى مَثُلَ بَینَ یدَی رَسُولِ اللَّهِ(ص) فَجَذَبَهُ رَسُولُ اللَّهِ وَ أَجْلَسَهُ إِلَى جَنْبِهِ فَرَأَیتُهُمَا یتَحَدَّثَانِ وَ یضْحَکانِ وَ رَأَیتُ وَجْهَ عَلِی قَدِ اسْتَنَارَ فَإِذَا أَنَا بِجَامٍ مِنْ ذَهَبٍ مُرَصَّعٍ بِالْیاقُوتِ وَ الْجَوَاهِرِ وَ لِلْجَامِ أَرْبَعَةُ أَرْکانٍ عَلَى کلِّ رُکنٍ مِنْهُ مَکتُوبٌ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ عَلَى الرُّکنِ الثَّانِی لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ عَلِی بْنُ أَبِی طَالِبٍ وَلِی اللَّهِ وَ سَیفُهُ عَلَى النَّاکثِینَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِینَ وَ عَلَى الرُّکنِ الثَّالِثِ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ أَیدْتُهُ بِعَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ عَلَى الرُّکنِ الرَّابِعِ نَجَا اللَّهُ الْمُعْتَقِدِینَ لِدِینِ اللَّهِ الْمُوَالِینَ لِأَهْلِ بَیتِ رَسُولِ اللَّهِ وَ إِذَا فِی الْجَامِ رُطَبٌ وَ عِنَبٌ وَ لَمْ یکنْ أَوَانُ الْعِنَبِ وَ لَا أَوَانُ الرُّطَبِ فَجَعَلَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) یأْکلُ وَ یطْعِمُ عَلِیاً حَتَّى إِذَا شَبِعَا ارْتَفَعَ الْجَامُ فَقَالَ لِی رَسُولُ اللَّهِ(ص) یا أَنَسُ أَ تَرَى هَذِهِ السِّدْرَةَ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ قَعَدَ تَحْتَهَا ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ نَبِیاً وَ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ وَصِیاً مَا فِی النَّبِیینَ نَبِی أَوْجَهُ مِنِّی وَ لَا فِی الْوَصِیینَ وَصِی أَوْجَهُ مِنْ عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ یا أَنَسُ مَنْ أَرَادَ أَنْ ینْظُرَ إِلَى آدَمَ فِی عِلْمِهِ وَ إِلَى إِبْرَاهِیمَ فِی وَقَارِهِ وَ إِلَى سُلَیمَانَ، فِی قَضَائِهِ وَ إِلَى یحْیى فِی زُهْدِهِ وَ إِلَى أَیوبَ فِی صَبْرِهِ وَ إِلَى إِسْمَاعِیلَ فِی صِدْقِهِ فَلْینْظُرْ إِلَى عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ یا أَنَسُ مَا مِنْ نَبِی إِلَّا وَ قَدْ خَصَّهُ اللَّهُ تَبَارَک وَ تَعَالَى بِوَزِیرٍ وَ قَدْ خَصَّنِی اللَّهُ تَبَارَک وَ تَعَالَى بِأَرْبَعَةٍ اثْنَینِ فِی السَّمَاءِ وَ اثْنَینِ فِی الْأَرْضِ فَأَمَّا اللَّذَانِ فِی السَّمَاءِ فَجَبْرَئِیلُ وَ مِیکائِیلُ وَ أَمَّا اللَّذَانِ فِی الْأَرْضِ فَعَلِی بْنُ أَبِی طَالِبٍ وَ عَمِّی حَمْزَةُ.
