امام حسین علیه‌السلام: به محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رسیدم در حالی که ایشان در فکر فرو رفته بود و غمگین بود. عرض کردم: یا رسول الله، چرا فکرتان مشغول است؟ فرمود: جبرئیل پیش من آمد و گفت: ای پیامبر، خدای علیّ اعلی به تو سلام می‌دهد و می‌گوید: دوره نبوّتت را به پایان رسانده‌ای و عمرت به پایان رسیده است. پس، نام اعظم و میراث علمی و آثار نبوّت را به علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) بسپار. چون من زمین را خالی از عالِمی که طاعت و ولایت من به وسیله او شناخته شود، نمی‌گذارم و علم اخبار غیبی را از نسل تو قطع نمی‌کنم، همان‌طور که آن را از نسل پیامبران دیگری که میان تو و پدرت آدم(ع) قرار دارند، قطع نکردم.

عرض کردم: یا رسول الله، چه کسی بعد از تو، رهبری این اُمّت را بر عهده خواهد گرفت؟ فرمود: پدرت علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) که برادر و جانشین من است. بعد از او به حسن(ع) و بعد به تو می‌رسد و در ادامه به نُه نفر که همگی از نسل تو هستند می‌رسد، یعنی مجموعا به دوازده امام می‌رسد. بعد قائم(عج) ما قیام می‌کند و زمین را پس از فراگیری ظلم، پر از عدل خواهد کرد و با این کار دل‌های مؤمنان شیعه را آرام خواهد کرد.

متن عربی

عَنِ الثُّمَالِی عَنِ الْکابُلِی عَنْ عَلِی بْنِ الْحُسَینِ عَنْ أَبِیهِ الْحُسَینِ بْنِ عَلِی(ع): دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ(ص) وَ هُوَ مُتَفَکرٌ مَغْمُومٌ فَقُلْتُ یا رَسُولَ اللَّهِ مَا لِی أَرَاک مُتَفَکراً فَقَالَ یا بُنَی إِنَّ الرُّوحَ الْأَمِینَ قَدْ أَتَانِی فَقَالَ یا رَسُولَ اللَّهِ الْعَلِی الْأَعْلَى یقْرِئُک السَّلَامَ وَ یقُولُ لَک إِنَّک قَدْ قَضَیتَ نُبُوَّتَک وَ اسْتَکمَلْتَ أَیامَک فَاجْعَلِ الِاسْمَ الْأَکبَرَ وَ مِیرَاثَ الْعِلْمِ وَ آثَارَ عِلْمِ النُّبُوَّةِ عِنْدَ علی‌بن‌ابی‌طالب فَإِنِّی لَا أَتْرُک الْأَرْضَ إِلَّا وَ فِیهَا عَالِمٌ تُعْرَفُ بِهِ طَاعَتِی وَ تُعْرَفُ بِهِ وَلَایتِی فَإِنِّی لَمْ أَقْطَعْ عِلْمَ النُّبُوَّةِ مِنَ الْغَیبِ مِنْ ذُرِّیتِک کمَا لَمْ أَقْطَعْهَا مِنْ ذُرِّیاتِ الْأَنْبِیاءِ الَّذِینَ کانُوا بَینَک وَ بَینَ أَبِیک آدَمَ قُلْتُ یا رَسُولَ اللَّهِ فَمَنْ یمْلِک هَذَا الْأَمْرَ بَعْدَک قَالَ أَبُوک علی‌بن‌ابی‌طالب أَخِی وَ خَلِیفَتِی وَ یمْلِک بَعْدَ عَلِی الْحَسَنُ ثُمَّ تَمْلِکهُ أَنْتَ وَ تِسْعَةٌ مِنْ صُلْبِک یمْلِکهُ اثْنَا عَشَرَ إِمَاماً ثُمَّ یقُومُ قَائِمُنَا یمْلَأُ الدُّنْیا قِسْطاً وَ عَدْلًا کمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً یشْفِی صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِینَ مِنْ شِیعَتِهِ‏.

منابع
image_pdf
بحارالانوار/212/345/36
کفایة الاثر/177

مجالس
0 0 رای ها
رأی دهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x

دسترسی سریع

دسته بندی روایات