عبدالله بن حکیم بن جبیر در مورد نزول آیه «فَأُوْلَئکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیهم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشهدَاءِ وَ الصَّالِحِینَ وَ حَسُنَ أُوْلَئکَ رَفِیقًا» {آنان در زمره‌ی کسانی خواهند بود که خدا ایشان را گرامی داشته؛ یعنی با پیامبران و صدّیقان و شهیدان و صالحین هستند، و آنان چه نیکو رفیقی هستند!} (نساء/69): امام علی علیه‌السلام به پیامبر صلی الله علیه و آله عرض کرد: آیا هر زمانی بخواهیم می‌توانیم شما را در بهشت ببینیم؟ رسول خدا فرمود: هر پیامبری همراهی در بهشت دارد و او نخستین کسی از اُمّت اوست که به او ایمان آورده باشد! آن‌گاه این آیه نازل شد.