ابوسعید تیمی معروف به عقیصا: در مسیر حرکت علی علیه السلام به شام(=صفین) همراه ایشان بودیم، تا این که بیرون کوفه در کنار یک آبادی رسیدیم. مردم دچار عطش شدند و به آب نیاز پیدا کردند. علی علیه السلام ما را برد تا به صخره‌ای دندانه‌دار در روی زمینی که گویی آغل بز بود رسید. به ما دستور داد تا آن را از زمین بکنیم. از زیر آن برای ما آب بیرون آمد. مردم از آن نوشیدند تا این که سیرآب شدند. سپس دستور داد روی آن را پوشاندیم و مردم اندکی بعد حرکت کردند.
علی علیه السلام فرمود: از میان شما کسی هست که بداند جای آبی که از آن نوشیدید کجاست؟ بعضی گفتند: بله ای امیرالمؤمنین.
مردانی از ما، سواره و پیاده به سوی آن رفتند. با دقت همه مسیر را رفتیم تا این که به مکانی که فکر می‌کردیم آب آنجاست رسیدیم. به دنبال آن گشتیم ولی چیزی نیافتیم! وقتی کار بر ما دشوار شد به سوی دِیری که نزدیکی ما بود رفتیم و از آن‌ها پرسیدیم آبی که در نزدیکی شماست کجاست؟ گفتند: در نزدیکی ما آبی نیست! گفتیم: ما خود از آن نوشیدیم. گفتند: شما از آن نوشیدید؟! گفتیم: بله. صاحب دِیر گفت: به خدا قسم این دیر فقط برای یافتن آن آب بنا شد و کسی جز پیامبر و یا وصی پیامبر نمی‌تواند آن را بیرون آورد.
