عبایة بن ربعی: علی علیه‌السلام در حال عبور از کنار جمعی از قریش بود. در حالی که به یکدیگر چشمک می‌زدند، گفتند: نگاه کنید، این همان کسی است که محمد(ص) او را انتخاب کرده و از بین اعضای خانواده‌اش او را بر دیگران ترجیح داده است.

خدا هم این آیات را نازل فرمود: «إنَّ الَّذینَ أجْرَمواْ کانواْ مِنَ الَّذینَ آمَنواْ یَضْحَکونَ * وَ إذا مَرّوا بِهِمْ یَتَغامَزونَ * وَ إذا انقَلَبواْ إلی أهْلِهِمُ انقَلَبواْ فَکِهینَ * وَ إذا رَأَوْهُمْ قالواْ إنَّ هٰؤُلاءِ لَضالّونَ * وَ ما أُرْسِلوا عَلَیْهِمْ حافِظینَ * فَالْیَوْمَ الَّذینَ آمَنواْ مِنَ الْکُفّارِ یَضْحَکون»{گناهکارها همیشه در دنیا به مؤمنان پوزخند می‌زدند! وقتی هم از کنارشان می‌گذشتند، با چشم و ابرو به هم اشاره می‌کردند. و وقتی به خانه‌هایشان برمی‌گشتند، سرمست از این مسخره‌کردن‌ها برمی‌گشتند! وقتی هم آنان را می‌دیدند، می‌گفتند: «این‌ها جماعتی گمراه‌اند». درحالی‌که آن‌ها را بر مؤمنان نگهبان و مراقب نفرستاده بودند! ولی امروز مؤمنان‌اند که به بی‌دین‌ها می‌خندند.}(مطففین/34-29).