امام صادق علیه‌السلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به ابوبکر، عمر و علی علیه‌السلام مأموریت داد که به غار اصحاب کهف بروند. بعد، ابوبکر وضوی کاملی بگیرد و دو رکعت نماز بخواند و سه بار اصحاب کهف را صدا کند. اگر جواب او را دادند که هیچ، وگرنه عمر این کار را انجام دهد. اگر جواب او را دادند که هیچ، وگرنه علی علیه‌السلام این کار را انجام بدهد.
سه نفری به آنجا رفتند و دستور پیامبر(ص) را اجرا کردند. اما اصحاب کهف، نه به ابوبکر جواب دادند و نه به عمر. بعد، علی علیه‌السلام بلند شد و طبق دستور پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله عمل کرد و اصحاب کهف به او جواب دادند و سه بار گفتند: لبّیک لبّیک. علی علیه‌السلام به آنها فرمود: چرا جواب ابوبکر و عمر را ندادید اما جواب من را دادید؟ گفتند: ما دستور داریم که فقط و فقط جواب پیامبر یا وصی پیامبر را بدهیم.
آن سه نفر به سمت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله برگشتند. آن حضرت هم از کارشان و اینکه چه کرده‌اند، پرسید، و آنها هم ماجرا را تعریف کردند. بعد، رسول خدا(ص) نامه‌ای سرخ در آورد و به ایشان فرمود: با خط خودتان آنچه را دیده و شنیده‌اید، بنویسید و به آن گواهی بدهید. اینجا بود که خدای عزّوجل این آیه را نازل کرد: «سَتُکْتَبُ شَهادَتُهُمْ وَ یُسئَلونَ [یَوْمَ الْقِیَامَةِ]»{گواهى آنان نوشته مى‌شود و [روز قیامت] از آن بازخواست خواهند شد}(زخرف/19).
