کُمیت، در حضور امام باقر علیه‌السلام این ابیات را قرائت کرده است:
– روز اجتماع در غدیرخم چه روز ارجمندی بود، که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله مقام ولایت و امامت را برای ما آشکار فرمود، البته اگر اطاعت شود!
– ولی این مردم آن را خرید و فروش کردند، و امر خطیری را مانند آن ندیده‌ام که از عمل به آن منع گردد.
– روزی نظیر آن روز را دیگر ندیده‌ام، و حقّی چون آن حق ندیده‌ام که این چنین تباه شود.
– من قصد ندارم آنان را لعن کنم، ولی، اولین نفر از آن‌ها، با این کار مرتکب کار ناپسندی شد.
– با این کار، نزدیک‌ترین آن‌ها به عدالت، ظالم شد و عدالت‌پرورترین آن‌ها، تباه‌کننده‌ترین برای حق شد؛
– فرمان رهبرشان را نابود کردند، پس خودشان هم گمراه شدند. و نزدیک‌ترین آن‌ها به پیامبر به هنگام اتفاقات روزگار، به دنبال سودجویی رفتند.
– حق او را فراموش کردند و با این کار به او ظلم کردند، بدون آنکه در او ایرادی بوده باشد. و او همانی است که با ضربات شمشیر آنان را درهم می‌کوفت.
