زاذان: شنیدم که امیرمؤمنان علی بن ابی طالب علیهالسلام میفرماید: اگر بالشی دو تا گردد و بر روی آن بنشینم[=مجلسی مهیا گردد]، میان اهل تورات با توراتشان، میان اهل انجیل با انجیلشان، میان اهل زبور با زبورشان و میان مسلمانان با قرآنشان چنان قضاوت میکنم که نزد خداوند متعال بالا رود.
به خدا سوگند، آیهای نیست که شب یا روز، در دشت یا کوه، در خشکی و یا دریا نازل شده باشد و من ندانم آن آیه در چه ساعتی و در حق چه کسی نازل شده است. و مردی در قریش پیدا نمیشود که بر او ستمی روا شده باشد و آیهای درباره او نازل نشده باشد که راهنمای او به سوی بهشت یا دوزخ نباشد.
آنگاه یکی از حاضران عرض کرد: یا امیرالمؤمنین، چه آیهای درباره شخص شما نازل شده است؟ فرمود: «أفَمَنْ کانَ عَلىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ يَتْلوهُ شاهِدٌ مِنْه»(هود/17). در این آیه منظور از «عَلىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ» محمّد صلی الله علیه و آله است و من هم آن «شاهد»م که پیرو او میباشم.