ابوهریره: مردی نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و عرض کرد: یا رسول الله، آیا دیده‌ای که فلانی با اندک کالایی سوار بر کشتی شده و به چین سفر کرده و خیلی زود بازگشته و سود بسیار برده به گونه‌ای که دوستانش به وی حسادت می‌ورزند و در حق خویشاوندان و همسایگانش بخشش بسیار کرده است؟! رسول خدا فرمود: مال دنیا هرچه بیشتر گردد، صاحبش بیشتر در معرض بلا قرار گیرد، از این رو بر ثروتمندان غبطه نخورید مگر کسانی که مال خود را در راه خدا ببخشند.
آیا دوست دارید شما را از کسی آگاه کنم که سرمایه‌اش از دوست شما کمتر و زودتر از او بازگشته و سود بیشتری برده باشد و هرچه برای او فراهم شده همگی در خزانه خدا محفوظ باشد؟ گفتند: آری یا رسول الله. فرمود: به این شخص که به سمت شما می‌آید نگاه کنید!
وقتی نگاه کردیم، مردی از انصار را دیدیم که لباسی کهنه بر تن داشت. فرمود: از این مرد امروز به قدری خیر و طاعت پذیرفته شده که اگر بر همه اهل آسمانها و زمین پخش شود، کمترین بهره‌مند آن است که گناهانش آمرزیده شود و بهشت بر او واجب گردد. عرض کردند: با چه عملی یا رسول الله؟! فرمود: از او بپرسید، به شما خواهد گفت که امروز چه کرده است.
صحابه رسول خدا صلی الله علیه و آله پیش او رفتند و گفتند: گوارا باد آنچه را که رسول خدا به تو مژده داد. امروز چه کرده‌ای که این همه ثواب برای تو نوشته شده است؟ آن مرد گفت: به یاد ندارم امروز کار خاصی کرده باشم جز اینکه در پی کاری از خانه بیرون آمدم و تأخیر کردم و ترسیدم که از دستم برود. با خود گفتم که نظر کردن به روی علی بن ابی طالب علیه السّلام را با آن حاجت عوض میکنم، زیرا از رسول خدا شنیده‌ام که: «نظر کردن به روی علی عبادت است».
رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز فرمود: آری به خدا، عبادت است؛ و چه عبادتی است! ای بنده خدا، رفته بودی دیناری برای غذای خانواده‌ات به دست آوری، ولی آن را از دست دادی و به جای آن با محبت و اعتقاد به فضل او، به روی علی نظر کردی و این بهتر از آن است که همه دنیا پر از زر سرخ بود و به تو تعلّق داشت و تو آن را در راه خدا انفاق میکردی و به تعداد نفسهایی که در این راه کشیده‌ای، قطعاً شفیع هزار گناهکار میشوی که خداوند آنها را به شفاعت تو آزاد میکند.
