امام صادق علیه‌السلام: وقتی آیه ولایت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب نازل شد، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله او را به این مقام منصوب کرد و

ابن عباس، آیه «یُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذینَ آمَنواْ بِالْقَوْلِ الثّابِتِ فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیا وَ فِی الآخِرَةِ»(ابراهیم/27) را اینطور معنا کرده است: خدا مؤمنین را در

ابن عباس: در آیه «وَ اسْتَعینوا بِالصَّبرِ وَ الصَّلاةِ وَ إنَّها لَکَبیرَةٌ إلّا عَلَی الخاشِعین»{از شکیبایی و نماز یاری جویید. به راستی این [کار]

‌امام باقر علیه‌السلام درباره مصداق آیه «أَ فَمَن کانَ مُؤْمِنًا کَمَن کانَ فاسِقًا لا یَسْتَونَ» فرمود: علی بن ابی طالب با ولید بن عقبه

‌امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «یُدْخِلُ مَن یَشاءُ فی رَحْمَتِهِ»{هر که را بخواهد، در رحمتش وارد می‌کند}(شوری/8 و انسان/31) می‌فرماید: منظور از «رحمت»، علی

بُرید بن معاویه: به ‌امام باقر علیه‌السلام عرض کردم آیه «قُلْ کَفیٰ بِاللَّهِ شَهِیدًا بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْکِتاب»{کافی است خدا