«… ما کُنتَ تَدْری مَا الْکِتابُ وَ لَا الْایمانُ وَ لٰکِن جَعَلْناهُ نُورًا نَهدی بِهِ مَن نَشاءُ مِنْ عِبادِنا وَ إنَّکَ لَتَهْدی إلیٰ صِراطٍ مُسْتَقیمٍ * صِراطِ اللَّهِ الَّذی لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأرْضِ ألا إِلَی اللَّهِ تَصیرُ الْأُمورُ»{تو پیش از این نمی‌دانستی کتاب و ایمان چیست؛ ولی ما آن را نوری قرار دادیم که به وسیله آن هر کس از بندگان خویش را بخواهیم هدایت می‌کنیم؛ و تو مسلّماً به سوی راه راست هدایت می‌کنی * راه خداوندی که تمامی آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست؛ آگاه باشید که همه کارها تنها به سوی خدا بازمی‌گردد.}

‌امام باقر علیه‌السلام در مورد خطاب خداوند به پیامبرش در آیات 52 و 53 سوره شورا می‌فرماید:

«نُورًا» علی علیه‌السلام است، و علی علیه‌السلام خودِ نور است.

«نَهدی بِهِ مَن نَشاءُ مِنْ عِبادِنا»، منظور علی علیه‌السلام است که [خداوند] هر کدام از مخلوقات را که هدایت فرموده، به وسیله او هدایت فرموده است.

«إنَّکَ لَتهْدی إلیٰ صِراطٍ مُسْتَقیمٍ»، علی علیه‌السلام است.

«صِراطِ اللَّهِ» نیز علی علیه‌السلام است.

«الَّذی لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأرْضِ»، او علی علیه‌السلام است که خداوند وی را متولی و امین خود در آنچه در آسمان‌ها و زمین است قرار داده است.