یزید بن رویم: علی علیه السلام در روز جنگ نهروان فرمود: امروز چهار هزار نفر از خوارج کشته می‌شوند و یکی از آن‌ها «ذوالثدیّه» است.
وقتی خوارج را نابود کرد و خواست ذوالثدیّه را پیدا کند، او را دنبال کردم. به من دستور داد برای او چهار هزار نی بِبُرم. چهار پای رسول الله را سوار شد و به من گفت: بر روی هر کشته یک نی بیانداز.
پیوسته پیش روی او این کار را می‌کردم و او پشت سرم سواره می‌آمد و مردم به دنبال او می‌آمدند، تا این که یک نی در دستم باقی ماند. به او نگاه کردم، چهره اش تیره بود.
با دستم پایش(=ذوالثدیه) را گرفتم و کشیدم و گفتم: این پای یک انسان است! به سرعت از چهارپا پیاده شد و پای دیگر را کشید. او را بیرون کشیدیم تا این که بر روی خاک افتاد. او مُخدج(1) بود. علی علیه السلام با صدای بلند تکبیر گفت و سجده کرد. همه مردم نیز تکبیر گفتند.
پ ن1: به معنای ناقص‌الخلقه یا کسی که یک بازوی ناقص دارد.
