امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام بر منبر کوفه خطبه خواند و فرمود: به خدا قسم، من پاداش‌دهنده مردم در روز قیامت و تقسیم‌کننده بهشت و جهنم هستم.
من بزرگترین جدا کننده حق از باطل هستم و تمام پیامبران و فرشتگان و ارواح، به برکت آفرینش ما خلق شده‌اند.
به من نُه ویژگی اختصاصی داده شده است: به من «فصل الخطاب»(1) آموخته شد؛ بصیرت در قرآن به من داده شده؛ راندن و به صدا در آوردن ابرها به من داده شده است؛ به من علم زمان مرگ‌ها و بلاها و علم قضاوت داده شد؛ کمال دین با من انجام شد و من آن نعمتی هستم که خداوند بر خلق خود ارزانی داشته است. همه این‌ها نعمت‌هایی از جانب خدا بر من هستند.
نگهبانی از آفریده‌های خدا بر عهده ما قرار داده شد.
ما تقسیم‌کننده خدا و حجّت او میان بندگانش هستیم، همان طور که در قرآن فرمود: «واتَّقوا اللَّهَ الَّذی تَسائَلونَ بِهِ وَ الْأَرْحامَ إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلَیکمْ رَقِیباً»{از خدایی که به نام او از یکدیگر درخواست می‌کنید، پروا کنید و از [قطع رابطه با] خویشاوندان بپرهیزید. یقیناً خدا همواره بر شما حافظ و نگهبان است}(نساء/1).
ما اهل بیتی هستیم که خداوند ما را از اینکه فتنه‌انگیز باشیم یا دروغ‌گو یا ساحر یا فریب‌دهنده، به دور کرده است. هر کس چیزی از این خصلت‌های ناپسند در او باشد از ما نیست و ما هم از او نیستیم. ما خاندانی هستیم که خداوند ما را از هر پلیدی پاک و منزّه کرده است. وقتی سخن بگوییم راستگو هستیم و زمانی که از ما چیزی پرسیده شود عالم هستیم.
خداوند به ما ده خصلت داده که مخصوص ماست: علم، حلم، خردمندی، نبوّت، شجاعت، سخاوت، صبر، راستگویی، پاکدامنی و طهارت. ما نمونه کامل تقوا، راه هدایت، نمونه اعلای خدا، بزرگترین حجت خدا، ریسمان مستحکم خدا و آن حقّی که خداوند به آن اقرار کرده هستیم.«فَما ذا بَعْدَ الْحَقِّ إِلَّا الضَّلالُ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ»{بنابراین، بعد از حق چیزی جز گمراهی و ضلالت وجود دارد؟ پس چگونه شما را از حق بازمی‌گردانند؟}(یونس/32)
پ ن(1): فصل الخطاب، اصطلاحى قرآنى است و در متون دینى به گونه‌هاى مختلف تبیین شده است. مهم ترین معانى فصل الخطاب، عبارت اند از : ۱- نیکو سخن گفتن 2-قوانین مقبول در داوری‌ها و محاکم 3- داورى عادلانه و بر اساس واقع 4- علم به همه زبان‌ها. 5- منطق نیرومند
