امام صادق علیه‌السلام در شأن نزول آیه «وَ مَثَلُ الَّذینَ یُنفِقونَ أمْوالَهُمُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَتَثْبِیتًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ کمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أصابَهَا وابِلٌ فَآتَتْ أُکلَهَا ضِعْفَینِ فَإنْ لَمْ یصِبْها وابِلٌ فَطَلٌّ وَاللَّهُ بِما تَعْمَلونَ بَصیر»{کسانی که اموالشان را برای به‌دست‌آوردن رضایت خدا و قرص‌کردن دل و قوی‌کردنِ وجودشان در راه خدا هزینه می‌کنند، مانند باغی است که روی تپه‌ای قرار دارد. آن‌وقت باران شدیدی بر آن می‌بارد: آن باغ دوچندان میوه می‌دهد! حتی اگر باران شدیدی بر آن نبارد، نم‌نم باران هم برایش کافی است. خدا کارهایتان را می‌بیند.}(بقره/265) فرمود: این آیه درباره علی بن ابی طالب علیه‌السلام نازل شده است.