صعصعة بن صوحان: در مدینه بارانی آمد و سپس آسمان صاف شد. پیامبر به همراه ابوبکر به بیابان‌های مدینه رفت. وقتی از شهر خارج شدند، علی علیه‌السلام را در حال بازگشت دیدند. پیامبر صلی الله علیه و آله به او فرمود: آفرین بر دوست نزدیک من! و بعد این آیه را تلاوت کرد: «وَ هُدواْ إلیٰ صِراطِ الحَمید»{به سوی راه خدای ستوده هدایت می‌شوند.}(حج/24). ای علی، تو از اینها (=هدایت‌شده) هستی.
سپس پیامبر سر به آسمان بلند کرد و با دست به هوا اشاره‌ای کرد و ناگهان اناری از آسمان افتاد که سفیدتر از برف و شیرین‌تر از عسل و خوشبوتر از عطر مُشک بود. رسول خدا صلی الله علیه و آله آن را گرفت و آن‌قدر مکید تا سیر شد. بعد آن را به علی علیه‌السلام داد و او نیز آن را مکید. سپس رو به ابوبکر کرد و فرمود: ای ابوبکر، اگر غذای بهشتی مخصوص پیامبر یا جانشین او نبود، از این انار به تو هم می‌دادیم.
